อง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเวียดนาม ông (“คุณ (คำเติมหน้าชื่อ)”)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | อง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ong |
| ราชบัณฑิตยสภา | ong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔoŋ˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
คำนาม[แก้ไข]
อง
- คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน
- องเชียงสือ
- องเชียงชุน
- คำนำหน้าสมณศักดิ์พระสงฆ์อนัมนิกายชั้นปลัดขวาปลัดซ้ายและพระคณานุกรม
- องสรภาณมธุรส
- องสุตบทบวร
ภาษากฺ๋อง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔoŋ/
เลข[แก้ไข]
อง
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาเวียดนาม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาเวียดนาม
- สัมผัส:ภาษาไทย/oŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษากฺ๋องที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษากฺ๋อง
- เลขภาษากฺ๋อง