กุมาร

ดูเพิ่ม: กุมารี

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต कुमार (กุมาร) หรือภาษาบาลี กุมาร; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร កុមារ (กุมาร)

การแบ่งพยางค์		กุ-มาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gù-maan
	ราชบัณฑิตยสภา	ku-man
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ku˨˩.maːn˧/^{(สัมผัส)}

กุมาร

กุมาร

เขียนด้วยอักษรอื่น

กุมาร ช.

ตารางการผันรูปของ "กุมาร" (เพศชาย)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	กุมาโร	กุมารา
กรรมการก (ทุติยา)	กุมารํ	กุมาเร
กรณการก (ตติยา)	กุมาเรน	กุมาเรหิ หรือ กุมาเรภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	กุมารสฺส หรือ กุมาราย หรือ กุมารตฺถํ	กุมารานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	กุมารสฺมา หรือ กุมารมฺหา หรือ กุมารา	กุมาเรหิ หรือ กุมาเรภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	กุมารสฺส	กุมารานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	กุมารสฺมิํ หรือ กุมารมฺหิ หรือ กุมาเร	กุมาเรสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	กุมาร	กุมารา