ขูด
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ขูด, ภาษาลาว ຂູດ (ขูด), ภาษาคำเมือง ᨡᩪᨯ (ขูด), ภาษาเขิน ᨡᩪᨯ (ขูด), ภาษาไทลื้อ ᦃᦳᧆᧈ (ฃุ่ด), ภาษาไทดำ ꪄꪴꪒ (ฃุด), ภาษาไทขาว ꪄꪴꪒ, ภาษาไทใหญ่ ၶုတ်ႇ (ขุ่ต), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kvat (ขวาด) หรือ kvet (แขวด)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ขูด | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kùut |
ราชบัณฑิตยสภา | khut | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰuːt̚˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
ขูด (คำอาการนาม การขูด)
- เอาของมีคมเป็นต้นครูด
- เอาช้อนขูดมะพร้าว
- เอาเล็บขูดขี้ผึ้ง
- ครูดสิ่งใดสิ่งหนึ่งกับของมีคม
- เอามะพร้าวไปขูดกับกระต่าย
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /xuːt˨˩/
คำกริยา[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/uːt̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง