ขูด
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ขูด, ภาษาลาว ຂູດ (ขูด), ภาษาคำเมือง ᨡᩪᨯ (ขูด), ภาษาเขิน ᨡᩪᨯ (ขูด), ภาษาไทลื้อ ᦃᦳᧆᧈ (ฃุ่ด), ภาษาไทดำ ꪄꪴꪒ (ฃุด), ภาษาไทขาว ꪄꪴꪒ, ภาษาไทใหญ่ ၶုတ်ႇ (ขุ่ต), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kvat (ขวาด) หรือ kvet (แขวด)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ขูด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kùut |
| ราชบัณฑิตยสภา | khut | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰuːt̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ขูด (คำอาการนาม การขูด)
- เอาของมีคมเป็นต้นครูด
- เอาช้อนขูดมะพร้าว
- เอาเล็บขูดขี้ผึ้ง
- ครูดสิ่งใดสิ่งหนึ่งกับของมีคม
- เอามะพร้าวไปขูดกับกระต่าย
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /xuːt˨˩/