ขูด

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ขด, ขัด, ขิด, ขีด, ขึด, และ ขุด

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ขูด, ภาษาลาว ຂູດ (ขูด), ภาษาคำเมือง ᨡᩪᨯ (ขูด), ภาษาเขิน ᨡᩪᨯ (ขูด), ภาษาไทลื้อ ᦃᦳᧆᧈ (ฃุ่ด), ภาษาไทดำ ꪄꪴꪒ (ฃุด), ภาษาไทขาว ꪄꪴꪒ, ภาษาไทใหญ่ ၶုတ်ႇ (ขุ่ต), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kvat (ขวาด) หรือ kvet (แขวด)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ขูด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkùut
ราชบัณฑิตยสภาkhut
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰuːt̚˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

ขูด (คำอาการนาม การขูด)

  1. เอาของมีคมเป็นต้นครูด
    เอาช้อนขูดมะพร้าว
    เอาเล็บขูดขี้ผึ้ง
  2. ครูดสิ่งใดสิ่งหนึ่งกับของมีคม
    เอามะพร้าวไปขูดกับกระต่าย

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ขูด (คำอาการนาม ก๋ารขูด หรือ ก๋านขูด)

  1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨡᩪᨯ (ขูด)