ความเฉื่อย
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ความ + เฉื่อย; จากเป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ inertia
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | คฺวาม-เฉื่อย | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kwaam-chʉ̀ai |
| ราชบัณฑิตยสภา | khwam-chueai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰwaːm˧.t͡ɕʰɯa̯j˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ความเฉื่อย
- คำอาการนามของ เฉื่อย
- (ฟิสิกส์) สมบัติของเทหวัตถุที่จะคงสภาพนิ่งอยู่อย่างเดิมตลอดไป หรือคงสภาพเคลื่อนที่อย่างสม่ำเสมอในแนวเส้นตรงตลอดไป