คาน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ค้าน

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɢaːnᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨣᩤ᩠ᨶ (คาน), ภาษาเขิน ᨣᩤ᩠ᨶ (คาน), ภาษาลาว ຄານ (คาน), ภาษาไทลื้อ ᦅᦱᧃ (คาน), ภาษาไทใหญ่ ၵၢၼ်း (ก๊าน), ภาษาไทใต้คง ᥐᥣᥢᥰ (ก๊าน), ภาษาพ่าเก ကꩫ် (กน์), ภาษาอาหม 𑜀𑜃𑜫 (กน์), ภาษาจ้วงแบบหนง ganz; เทียบภาษาจีนยุคกลาง 竿 (MC kan) หรือภาษาจีนเก่า 竿 (OC *kaːn)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์คาน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkaan
ราชบัณฑิตยสภาkhan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰaːn˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงฆาน

คำนาม[แก้ไข]

คาน

  1. เครื่องเรือนที่ยึดเสาและรองตง ทำด้วยไม้ เป็นต้น
  2. ไม้ทำอย่างรอดสำหรับรองรับของหนัก
    คานเรือ
  3. ไม้สำหรับหาบหรือหามสิ่งของต่าง ๆ
  4. ภาวะเป็นโสดของหญิงที่มีอายุเกินวัยแต่งงาน
    เมื่อไรเธอจะลงจากคานเสียที

คำพ้องความ[แก้ไข]

คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

คาน (คำอาการนาม การคาน)

  1. รองรับหรือเอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งรองรับของหนักขึ้นไว้
  2. ถ่วงน้ำหนักกัน
    อำนาจของฝ่ายนิติบัญญัติกับอำนาจของฝ่ายบริหารคานกัน
  3. ค้านกัน, ยังตกลงกันไม่ได้

อ้างอิง[แก้ไข]