หาม

ดูเพิ่ม: ห่าม และ ห้าม

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หาม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hǎam
	ราชบัณฑิตยสภา	ham
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/haːm˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *trwaːmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩣ᩠ᨾ (หาม), ภาษาลาว ຫາມ (หาม), ภาษาไทลื้อ ᦠᦱᧄ (หาม), ภาษาไทดำ ꪬꪱꪣ (หาม), ภาษาไทใหญ่ ႁၢမ် (หาม), ภาษาจ้วง ram, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง ham, ภาษาแสก หร่าม

คำกริยา

หาม (คำอาการนาม การหาม)

1. เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งห้อยกลางไม้หรือวางบนเปลเป็นต้น แล้วช่วยกันหิ้วหรือยกไป
2. ช่วยกันยกหัวและท้ายพาไป

รากศัพท์ 2

ตัดมาจากภาษาเขมร ព្រហាម (พฺรหาม)

คำคุณศัพท์

หาม

1. รุ่ง, สว่าง, ฮาม ก็ว่า

คำสลับอักษร

• หมา, มหา