จริต

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี จริต (การเที่ยวไป (ของจิต))

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์จะ-หฺริด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjà-rìt
ราชบัณฑิตยสภาcha-rit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕa˨˩.rit̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

จริต

  1. ความประพฤติ, กิริยาหรืออาการ, มักใช้ในทางไม่ดี
    เสียจริต
    วิกลจริต
    ดัดจริต
    มีจริต

ภาษาบาลี[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

จรฺ +‎ หรือ จรฺ +‎ อิ +‎

กิริยากิตก์[แก้ไข]

จริต

  1. เที่ยวแล้ว

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

จริต

  1. เที่ยวแล้ว

การผันรูป[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

จริต

  1. พาร์ทิซิเพิล อดีตกาลของ จรติ