ดื้อ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ดอ และ ดือ

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ດື້ (ดื้)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ดื้อ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdʉ̂ʉ
ราชบัณฑิตยสภาdue
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/dɯː˥˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ดื้อ (คำอาการนาม ความดื้อ)

  1. ไม่ยอมเชื่อฟังหรือทำตาม

คำกริยา[แก้ไข]

ดื้อ

  1. ตรงทื่อ
    ถ้ามันโกรธกูจะกรูเข้าคร่า ถ้ามันด่ากูจะดื้อเข้าเดียง ถ้ามันเถียงกูจะเข้าถอง [1]
  2. ไม่คม, (ใช้แก่มีด)

อ้างอิง[แก้ไข]

  1. มหาเวสสันดรชาดก (แบบเรียน), กัณฑ์ชูชก