ตะแบง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ตะ-แบง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdtà-bɛɛng
ราชบัณฑิตยสภาta-baeng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ta˨˩.bɛːŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมร ត្របែង (ตฺรแบง, ผูกไขว้, ผูกบิดอย่างขันชะเนาะ)

คำกริยา[แก้ไข]

ตะแบง (คำอาการนาม การตะแบง)

  1. ผูกไขว้, ผูกบิด
    ผ้าประเจียดประจงจีบซ้อนสวมเศียรแสร้งตะแบงบิดโพกพัน [1]

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

ตะแบง

  1. อาการที่พูดหรือเถียงเฉไฉหรือดันไปข้าง ๆ คู ๆ

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ตะแบง

  1. กราด, ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่

อ้างอิง[แก้ไข]

  1. มหาเวสสันดรชาดก (แบบเรียน), กัณฑ์ชูชก