ข้ามไปเนื้อหา

บุตร

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: บัตร, บัตร์, และ บุตรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต पुत्र (ปุตฺร)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์บุด[เสียงสมาส]
บุด-ตฺระ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbùtbùt-dtrà-
ราชบัณฑิตยสภาbutbut-tra-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/but̚˨˩/(สัมผัส)/but̚˨˩.tra˨˩./
คำพ้องเสียงบุด
บุษย์

คำนาม

[แก้ไข]

บุตร

  1. (ทางการ, กฎหมาย) ลูก (ชายหรือหญิง)
  2. (ร้อยกรอง) ลูกชาย