ปราศรัย
ภาษาไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (สะกดผิด) ปราศัย
รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากสันสกฤต प्रश्रय (ปฺรศฺรย)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ปฺรา-ไส | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpraa-sǎi |
| ราชบัณฑิตยสภา | pra-sai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /praː˧.saj˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ปราสัย | |
คำนาม
[แก้ไข]ปราศรัย
คำกริยา
[แก้ไข]ปราศรัย (คำอาการนาม การปราศรัย)
- พูดด้วยไมตรีจิต, พูดแสดงอัชฌาสัยระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน
- ปรารภ