ปราศรัย
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (สะกดผิด) ปราศัย
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต प्रश्रय (ปฺรศฺรย)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ปฺรา-ไส | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpraa-sǎi |
| ราชบัณฑิตยสภา | pra-sai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /praː˧.saj˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ปราสัย | |
คำนาม[แก้ไข]
ปราศรัย
คำกริยา[แก้ไข]
ปราศรัย (คำอาการนาม การปราศรัย)
- พูดด้วยไมตรีจิต, พูดแสดงอัชฌาสัยระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน
- ปรารภ