ผวย

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 被 (puê6, “ผ้าห่ม”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ผวย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pǔai
	ราชบัณฑิตยสภา	phuai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰua̯j˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

ผวย

1. (ล้าสมัย) เรียกผ้าห่มนอนว่า ผ้าผวย