ผู้ใช้:AAAERTCM/พจนานุกรมเล่ม/ไทย-กูย

พจนานุกรมเล่ม ไทย-กูย ใช้รหัส kdt (WD Q56310) ภาษากูยเป็นภาษาในถิ่นภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยเฉพาะบุรีรัมย์ สุรินทร์ ศรีสะเกษ อุบลราชธานี ร้อยเอ็ด มหาสารคาม นครราชสีมา รวมไปถึงประเทศลาวทางตอนใต้ ภาษากูยมีหลายสำเนียง แต่ไม่มีระบบการเขียน ดังนั้น ถ้าหากเขียนภาษากูยในวิกิพจนานุกรม ต้องเขียนด้วยอักษรไทย ผู้ใช้ได้รวบรวมคำภาษากูยจากแหล่งอ้างอิงมาลองใช้ในที่นี้

หมายเหตุ

หน้านี้ใช้แม่แบบ หน้าแม่แบบที่เป็นหน้าย่อย โดยใช้สูตรดังนี้

{{ผู้ใช้:AAAERTCM/พจนานุกรมเล่ม/ไทย-กูย|(คำไทย)|(คำกูย)}}

อ้างอิง

• พจนานุกรมภาพสี่ภาษา [ไทย-ส่วย (กูย)-เขมร (คแมร)-อังกฤษ] โดยสถาบันภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล และ สถาบันภาษา ศาสตร์ S.I.L. พ.ศ. 2529 (ใช้ภาษากูยในพื้นที่ อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ)

หน้าอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง

• จีน-ไทย (ตามขีด)
• ไทย-จีน
• ไทย-ฮิระงะนะ
• ไทย-ลาว
• พินอิน-จีน-ไทย
• ดัชนีคำอ่านพินอินในภาษาไทย

---

เนื้อหา:	บนสุด - ก ข ค ฆ ง จ ฉ ช ซ ฌ ญ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ด ต ถ ท ธ น บ ป ผ ฝ พ ฟ ภ ม ย ร ฤ ล ฦ ว ศ ษ ส ห อ ฮ

• เครื่อง — ♣ขรื่ง
• เครื่องมือ — ♣ขรื่งมือ
• นก — ♣แจม
• ผม — ♣เซาะ (เส้นผม)
• ผัก — ♣พัก
• ร่างกาย — ♣จะ
• เลข — ♣เลก
• หนึ่ง — ♣มู่ย
• หัว — ♣ปลอํ
• อาหาร — ♣ม่าลจา