พักตร์

ดูเพิ่ม: พักตร

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• พักตร, พักตรา

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต वक्त्र (วกฺตฺร)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		พัก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pák
	ราชบัณฑิตยสภา	phak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰak̚˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		พรรค พัก พักร ภักดิ์ ภักษ์ ภัค ภัคน์

คำนาม

พักตร์

1. (ราชาศัพท์, ภาษาหนังสือ) หน้า (อวัยวะ)

การใช้

ราชาศัพท์ใช้ว่า พระพักตร์