พร้อม

ภาษาไทย

ยืมมาจากจีนเก่า 凡 (OC *bom, “ทั้งหมด”)^[1]; ร่วมเชื้อสายกับลาว ພ້ອມ (พ้อม), คำเมือง ᨻᩕᩬ᩶ᨾ (พ‍รอ้ม), เขิน ᨽᩬ᩶ᨾ (ภอ้ม), ไทลื้อ ᦘᦸᧄᧉ (ภ้อ̂ม), ไทใหญ่ ၽွမ်ႉ (ผ๎อ̂ม), อาหม 𑜇𑜨𑜪 (ผอ̂ํ, “ทั้งหมด”)

การแบ่งพยางค์		พฺร้อม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	prɔ́ɔm
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	phrom
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰrɔːm˦˥/^{(สัมผัส)}

พร้อม (คำอาการนาม ความพร้อม)

พร้อม (คำอาการนาม การพร้อม หรือ ความพร้อม)