พร้อม

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาจีนเก่า (OC *bom, “ทั้งหมด”)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພ້ອມ (พ้อม), ภาษาคำเมือง ᨻᩕᩬ᩶ᨾ (พรอ้ม), ภาษาเขิน ᨽᩬ᩶ᨾ (ภอ้ม), ภาษาไทลื้อ ᦘᦸᧄᧉ (ภ้อ̂ม), ภาษาไทใหญ่ ၽွမ်ႉ (ผ๎อ̂ม), ภาษาอาหม 𑜇𑜨𑜪 (ผอ̂ํ, ทั้งหมด)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์พฺร้อม
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงprɔ́ɔm
ราชบัณฑิตยสภาphrom
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰrɔːm˦˥/(สัมผัส)

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

พร้อม (คำอาการนาม ความพร้อม)

  1. คำแสดงกิริยาร่วมกัน
    ร้องเพลงพร้อมกัน
    ปรบมือพร้อมกัน
  2. คำแสดงกิริยาในเวลาเดียวกัน
    ไปพร้อมกัน
    ถึงพร้อมกัน
  3. โดยปริยายหมายความว่า ครบครัน
    งามพร้อม
    ดีพร้อม
    เตรียมพร้อม
  4. เสร็จ
    พร้อมแล้ว

คำกริยา[แก้ไข]

พร้อม (คำอาการนาม การพร้อม or ความพร้อม)

  1. เตรียมครบถ้วน
    พร้อมแล้ว

อ้างอิง[แก้ไข]

  1. Haudricourt, A. G. (2017). How to reconstruct Old Chinese.