ข้ามไปเนื้อหา

เสร็จ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

เป็นไปได้ว่ายืมมาจากภาษาเขมรกลาง សុរេច (สุเรจ), សូរេច (สูเรจ), សុរេច្ច (สุเรจฺจ), សូរេច្ច (สูเรจฺจ), សុរេយ្ច (สุเรยฺจ), សុរេយ្ច្ច (สุเรยฺจฺจ), សូយ៌េច (สูรฺเยจ), ស្រេច (สฺเรจ), សរេច (สเรจ), ស្រេច (สฺเรจ), ឝ្រច (ศฺรจ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ស្រេច (สฺเรจ), ภาษาลาว ເສັດ (เสัด)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์เส็ด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsèt
ราชบัณฑิตยสภาset
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/set̚˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

เสร็จ (คำอาการนาม การเสร็จ)

  1. จบ, สิ้น
    พอเสร็จงานเขาก็กลับบ้าน
  2. (ภาษาปาก) สมใจหมาย
    ถ้าเขาเชื่อเรา เขาก็เสร็จเราแน่
  3. (ภาษาปาก) เสียที, เสียรู้
    ถ้าเราไว้ใจคนขี้โกง เราก็เสร็จเขาแน่
  4. (ภาษาปาก) เสียหาย, พัง
    เกิดพายุใหญ่ นาเสร็จไปหลายร้อยไร่
  5. (ภาษาปาก) ตาย
    ใครที่ป่วยเป็นมะเร็งถึงขั้นนี้แล้ว อีกไม่นานก็เสร็จแน่
  6. (ภาษาปาก) เกิดผลร้าย
    ขืนเสนอเรื่องนี้ขึ้นไป มีหวังเสร็จแน่

คำกริยาวิเศษณ์

[แก้ไข]

เสร็จ

  1. แล้ว
    พอพูดเสร็จก็เดินออกไป

คำแปลภาษาอื่น

[แก้ไข]