พ่อง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: พอง, พอง่, และ พ้อง

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

พ่อง

  1. บ้าง

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

การหลอมคำ of พ่อ +‎ มึง

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
พ็่อง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpɔ̂ng
ราชบัณฑิตยสภาphong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰɔŋ˥˩/(สัมผัส)

คำอุทาน[แก้ไข]

พ่อง

  1. (สแลง, หยาบคาย) ใช้แสดงความโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่เห็นชอบด้วย