พอง

ภาษาไทย[แก้ไข]

จากภาษาไทดั้งเดิม *boːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພອງ (พอง) หรือ ໂພງ (โพง), ภาษาไทใหญ่ ပွင်း (ป๊อ̂ง); เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับ โปง, โป่ง, โพรง

การแบ่งพยางค์ {เสียงสระสั้น}		พอง	พ็อง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pɔɔng	pɔng
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	phong	phong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰɔːŋ˧/^(ส)	/pʰɔŋ˧/^(ส)

พอง (คำอาการนาม การพอง หรือ ความพอง)

อาการ ที่โป่ง หรือ ฟู ขึ้น มา เพราะ มี อากาศหรือน้ำ เป็นต้น อยู่ภายใน
ลูกโป่งพองลม

ถูกน้ำร้อนลวกหนังพอง

เหยียบไฟเท้าพอง
ทำ ให้โป่ง ฟู หรือตั้งขึ้น
อึ่งอ่างพองตัว

เป่าลูกโป่งให้พอง

เป่าปี่จนแก้มพอง

ลิงพองขน

แมวทำขนพอง
ขยาย ตัวให้โตขึ้น
เห็ดหูหนูเมื่อแช่น้ำย่อมพองตัว

ข้าวตังเมื่อเอาไปทอดก็จะพอง