ฟู
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *vuːᴬ⁴ (“ลอย”), จากไทดั้งเดิม *wuːᴬ (“ลอย”), จากจีนยุคกลาง 浮 (MC bjuw); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ฟู, ลาว ຟູ (ฟู), คำเมือง ᨼᩪ (ฟู), เขิน ᨼᩪ (ฟู), ไทลื้อ ᦝᦴ (ฟู), ไทดำ ꪡꪴ (ฟุ), ไทขาว ꪡꪴ, ไทใหญ่ ၽူး (ผู๊) หรือ ၾူး (ฝู๊), พ่าเก ၸူ (ผู), อาหม 𑜇𑜥 (ผู), จ้วง fouz, ปู้อี fux
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ฟู | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fuu |
| ราชบัณฑิตยสภา | fu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /fuː˧/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ฟู (คำอาการนาม การฟู หรือ ความฟู)
- พองตัวขึ้น, ขยายตัวนูนขึ้น
- ขนมสาลี่ฟูมาก
- ปลาดุกฟู
- อูดขึ้น
- แป้งหมักฟูขึ้น
- พองโป่งขึ้นมา
- ผมฟู
- ปุยนุ่นฟู
- สุนัขขนฟู
- (โบราณ) ลอย (บนน้ำ)
ลูกคำ
[แก้ไข]ภาษาอีสาน
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *wuːᴬ (“ลอย”), จากจีนยุคกลาง 浮 (MC bjuw); ร่วมเชื้อสายกับไทย ฟู, คำเมือง ᨼᩪ (ฟู), เขิน ᨼᩪ (ฟู), ลาว ຟູ (ฟู), ไทลื้อ ᦝᦴ (ฟู), ไทใหญ่ ၽူး (ผู๊) หรือ ၾူး (ฝู๊), อาหม 𑜇𑜥 (ผู), จ้วง fouz, ปู้อี fux
การออกเสียง
[แก้ไข]- (ขอนแก่น) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /fuː˧˦˩/
- เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: ฟู่สูง-ตก (ประมาณ)
คำกริยา
[แก้ไข]ฟู (คำอาการนาม การฟู)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- สัมผัส:ภาษาไทย/uː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ไทย entries with incorrect language header
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- ศัพท์ภาษาอีสานที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาอีสานที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาอีสานที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- ศัพท์ภาษาอีสานที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำกริยาภาษาอีสาน
- อีสาน entries with incorrect language header
- คำอกรรมกริยาภาษาอีสาน
- Requests for translations of อีสาน usage examples
- ศัพท์ภาษาอีสานที่มีตัวอย่างการใช้