โปง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โปง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpoong
	ราชบัณฑิตยสภา	pong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/poːŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับ โป่ง, พอง, โพรง

คำนาม

โปง

1. เรียกลักษณะแห่งสิ่งของที่ข้างในเป็นโพรงโป่งออก

รากศัพท์ 2

คำนาม

โปง

1. เครื่องโลหะหรือเครื่องไม้มักมีรูปคล้ายกระดิ่ง มีลูกกระทบแขวนอยู่ภายในหรือห้อยกระหนาบอยู่ภายนอกเพื่อให้เกิดเสียงดัง มักใช้แขวนคอสัตว์เช่นวัวควาย

คำพ้องความ

• กระดึง

ภาษาญัฮกุร

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษามอญ ပုင် (ปุง์)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /poːŋ/

คำนาม

โปง

1. ข้าวสุก

ภาษาทะวืง

รากศัพท์

จากภาษาเวียตติกดั้งเดิม *poːŋ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเวียดนาม bông, ภาษาเหมื่อง pông

คำนาม

โปง

1. ดอกไม้

ภาษาเลอเวือะตะวันออก

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /poŋ/

คำนาม

โปง

1. หน่อไม้