ข้ามไปเนื้อหา

รัฏฐาธิปไตย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

รัฐ +‎ อธิปไตย

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์
{เสียงพยัญชนะซ้ำ}
รัด-ถา-ทิ-ปะ-ไตรัด-ถา-ทิบ-ปะ-ไต
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงrát-tǎa-tí-bpà-dtairát-tǎa-típ-bpà-dtai
ราชบัณฑิตยสภาrat-tha-thi-pa-tairat-tha-thip-pa-tai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/rat̚˦˥.tʰaː˩˩˦.tʰi˦˥.pa˨˩.taj˧/(สัมผัส)/rat̚˦˥.tʰaː˩˩˦.tʰip̚˦˥.pa˨˩.taj˧/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

รัฏฐาธิปไตย

  1. อำนาจสูงสุดของรัฐที่จะใช้บังคับบัญชาภายในอาณาเขตของตน

ดูเพิ่ม

[แก้ไข]