สำราญ

ภาษาไทย

เป็นไปได้ว่าขยายมาจากภาษาเขมรกลาง ស្រាល (สฺราล, “เบา”) หรือเขมรเก่าสมัยอังกอร์ *ស្រាល៑ (*สฺราลฺ), ឝ្រាល៑ (ศฺราลฺ, “เบา”) ซึ่งเป็นรากของ สราญ; -ญ เกิดจากการวิบัติ

การแบ่งพยางค์		สำ-ราน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎm-raan
	ราชบัณฑิตยสภา	sam-ran
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/sam˩˩˦.raːn˧/^{(สัมผัส)}

สำราญ

สำราญ (คำอาการนาม ความสำราญ)

สำราญ

ชื่อนี้เป็นชื่อคนไทยที่ใช้ซ้ำกันมากที่สุด เป็นอันดับ 13^[1]