อริ

ดูเพิ่ม: อร และ อุร

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากสันสกฤต अरि (อริ, “ศัตรู”) หรือบาลี อริ (“ศัตรู”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อะ-หฺริ	อะ-ริ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	à-rì	à-rí
	ราชบัณฑิตยสภา	a-ri	a-ri
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔa˨˩.riʔ˨˩/(สัมผัส)	/ʔa˨˩.riʔ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

อริ

1. ข้าศึก

   อริราชศัตรู

2. ผู้ที่ไม่ถูกกัน

   สุดโหด! โจ๋ปทุมยกพวกตีกัน ก่อนจุดไฟเผาอริ ผู้ปกครองพามอบตัว