ข้ามไปเนื้อหา

อัศจรรย์

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต आश्चर्य (อาศฺจรฺย); ร่วมรากกับ อัจฉริยะ

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์
{เสียงพยัญชนะซ้ำ}
อัด-สะ-จัน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงàt-sà-jan
ราชบัณฑิตยสภาat-sa-chan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔat̚˨˩.sa˨˩.t͡ɕan˧/(สัมผัส)
ไฟล์เสียง

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

อัศจรรย์ (คำอาการนาม ความอัศจรรย์)

  1. แปลก, ประหลาด

คำนาม

[แก้ไข]

อัศจรรย์

  1. (ศาสนาพุทธ) ปรากฏการณ์อันเนื่องแต่บุญญาภินิหารของพระโพธิสัตว์และพระพุทธเจ้า เช่นเมื่อพระพุทธเจ้าประสูติ ตรัสรู้แสดงปฐมเทศนา ปลงอายุสังขาร และปรินิพพาน จะมีความหวั่นไหวปั่นป่วนของโลกธาตุบังเกิดขึ้น