อ๋อง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน 王/王 (ông, “ราชา”)[1]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | อ็๋อง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ɔ̌ng |
ราชบัณฑิตยสภา | ong | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔɔŋ˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
อ๋อง
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
อ๋อง
อ้างอิง[แก้ไข]
ภาษากฺ๋อง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔɔ̌ŋ/
คำนาม[แก้ไข]
อ๋อง
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาฮกเกี้ยน
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɔŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ◌๋
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษากฺ๋องที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษากฺ๋อง
- คำนามภาษากฺ๋อง