เก่งแต่ปาก

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

เก่ง +‎ แต่ +‎ ปาก

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
เก็่ง-แต่-ปาก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgèng-dtɛ̀ɛ-bpàak
ราชบัณฑิตยสภาkeng-tae-pak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/keŋ˨˩.tɛː˨˩.paːk̚˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

เก่งแต่ปาก

  1. (ภาษาปาก, สำนวน) ดีแต่พูด ทำไม่ได้, ไม่เก่งจริง