เจี๊ยว

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เจี๊ยว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	jíao
	ราชบัณฑิตยสภา	chiao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕia̯w˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำกริยา

เจี๊ยว

1. (ภาษาปาก) ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ก่อให้เกิดความรำคาญ โดยมากเป็นเสียง ผู้หญิงหรือเด็ก, เจี๊ยวจ๊าว ก็ว่า
2. (ภาษาปาก) ก่อเรื่องวุ่นวาย, เอะอะอาละวาด

คำกริยาวิเศษณ์

เจี๊ยว

1. (ภาษาปาก) อาการที่ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ก่อให้เกิดความรำคาญ โดยมากเป็นเสียงผู้หญิงหรือเด็ก, เจี๊ยวจ๊าว ก็ว่า

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 鳥／鸟 (ziao2/ziou2 เจี้ยว, “นก”)

คำนาม

เจี๊ยว

1. (ภาษาปาก, สแลง) อวัยวะเพศเด็กชายเล็ก ๆ
2. (ภาษาปาก, สแลง) อวัยวะเพศชาย
3. (ภาษาปาก) ไพ่นกกระจอก ซึ่งมีไพ่ตัวหนึ่งเป็นรูปนก