เผื่อ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຜື່ອ (เผื่อ), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง pweq (เผื่อ-ตุนเผื่อไว้)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เผื่อ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pʉ̀ʉa |
| ราชบัณฑิตยสภา | phuea | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰɯa̯˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]เผื่อ (คำอาการนาม การเผื่อ)
คำสันธาน
[แก้ไข]เผื่อ