เผื่อ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຜື່ອ (เผื่อ), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง pweq (เผื่อ-ตุนเผื่อไว้)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | เผื่อ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pʉ̀ʉa |
ราชบัณฑิตยสภา | phuea | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰɯa̯˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
เผื่อ (คำอาการนาม การเผื่อ)
คำสันธาน[แก้ไข]
เผื่อ