เหลน
ดูเพิ่ม: เหล้น
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰlenꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຫຼນ (เหลน) หรือ ເຫຼັນ (เหลัน), ภาษาอีสาน เหลน, ภาษาเขิน ᩉᩖᩮᩁ (หเลร), ภาษาไทลื้อ ᦜᦲᧃ (หฺลีน), ภาษาไทใหญ่ လိၼ် (ลิน), ภาษาจ้วง lenj/laenj, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง linj
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เหฺลน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lěen |
| ราชบัณฑิตยสภา | len | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /leːn˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
เหลน (คำลักษณนาม คน)
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ลูกของหลานที่เป็นลูกของลูก
|
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/eːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม คน
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- อังกฤษ translations
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอังกฤษ/t+
- ภาษาไทย:ครอบครัว