ຟັນ

ภาษาลาว

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *walᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ฟัน, ภาษาไทใหญ่ ၽၼ်း (ผั๊น) หรือ ၾၼ်း (ฝั๊น), ภาษาอาหม 𑜇𑜃𑜫 (ผน์) หรือ 𑜇𑜞𑜃𑜫 (ผฺรน์), ภาษาแสก วั๋น

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /fán/

คำกริยา

ຟັນ • (ฟัน) (คำอาการนาม ການຟັນ)

1. ฟัน (ฟาดด้วยของมีคม)