သဵင်

ดูเพิ่ม: သင်, သင်ႇ, သိုင်ႇ, သိုၚ်, သိူင်ႇ, သုင်, သုင်း, သုၚ်, သူင်, သူင်ႇ, သဵင်ႈ, သ္ၚိ, သ္ၚု, သၚ်, သႅင်, သႅင်ႇ, ꩬိင်, และ ꩬဵꩼင်

ภาษาไทใหญ่

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *siəŋᴬ¹ (Jonsson, 1991), จากภาษาจีนยุคกลาง 聲 (MC syeng); รากร่วมกับภาษาไทย เสียง, ภาษาคำเมือง ᩈ᩠ᨿᨦ (สยง), ภาษาลาว ສຽງ (สย̂ง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦉᧂ (เสง), ภาษาไทดำ ꪎꪸꪉ (สย̂ง), ภาษาไทใต้คง ᥔᥥᥒᥴ (เส๋ง), ภาษาอาหม 𑜏𑜢𑜂𑜫 (สิง์)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /sʰeŋ˨˦/
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): /ส๋+เ-ง/
• สัมผัส: -eŋ

คำนาม

သဵင် • (เสง)

1. เสียง

   ႁူၼူၵ်ႇလႄႈဢမ်ႇၸၢင်ႈငိၼ်းသဵင်

   หูนู่กแล้อั่มจ้างงิ๊นเสง

   หูหนวกและได้ยินเสียงไม่ได้