ႁၵ်ႉ

ดูเพิ่ม: ႁုၵ်ႇ, ႁူၵ်း, ႁူၵ်ႈ, ႁဵၵ်ႇ, ႁဵၵ်ႈ, ႁၵ်း, ႁႅၵ်ႈ, และ ꩭုက်

ภาษาไทใหญ่

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /hak̚˦˨ˀ/
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): /ห้ัก/
• สัมผัส: -ak̚

รากศัพท์ 1

จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *r[a]k; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย รัก, ภาษาลาว ຮັກ (ฮัก), ภาษาอีสาน ฮัก, ภาษาคำเมือง ᩁᩢ᩠ᨠ (รัก), ภาษาเขิน ᩁᩢ᩠ᨠ (รัก), ภาษาไทลื้อ ᦣᧅ (ฮัก), ภาษาไทใต้คง ᥞᥐ (หัก); นอกกลุ่มภาษาไท-กะได: ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร រាក់ (ราก̍)

คำกริยา

ႁၵ်ႉ • (หั๎ก) (คำอาการนาม လွင်ႈႁၵ်ႉ หรือ တၢင်းႁၵ်ႉ)

1. รัก

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *rakᴰ (“รัก”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย รัก, ภาษาลาว ຮັກ (ฮัก), ภาษาคำเมือง ᩁᩢ᩠ᨠ (รัก), ภาษาเขิน ᩁᩢ᩠ᨠ (รัก), ภาษาไทลื้อ ᦣᧅ (ฮัก); เทียบภาษาสันสกฤต लाक्षा (ลากฺษา, “พืชสปีชีหนึ่ง”)

คำนาม

ႁၵ်ႉ • (หั๎ก)

1. ยางของต้นรัก, รัก (ไม้ต้น)