ยาง

ดูเพิ่ม: ย่าง และ ย้̱าง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ยาง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	yaang
	ราชบัณฑิตยสภา	yang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/jaːŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ˀjaːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทใหญ่ ယၢင် (ยาง), ภาษาลาว ຢາງ (อยาง) หรือ ຍາງ (ยาง), ภาษาไทใหญ่ ယၢင် (ยาง)，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง yang， ภาษาจ้วง yang

คำนาม

ยาง

1. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่หลายชนิดในสกุล Dipterocarpus วงศ์ Dipterocarpaceae เช่น ยางนา (D. alatus Roxb. et G. Don) ยางแดง (D. turbinatus C. F. Gaertn.), ยางที่เจาะเผาจากลำต้นใช้ประสมชันยาเรือ เรียกว่า น้ำมันยาง
2. ของเหลวและเหนียวไหลออกจากแผลต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง

   ยางสน

   ยางกล้วย

   ยางมะละกอ

3. เรียกสิ่งบางอย่างที่ทำจากยางพาราเป็นต้น

   ยางรถ

   ยางลบ

4. โดยปริยายเรียกของเหลวที่มีลักษณะเช่นนั้น

   แกงบูดเป็นยาง

รากศัพท์ 2

เทียบภาษาพม่า ဗျိုင်း (พฺไยง์:)

คำนาม

ยาง (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อนกขนาดกลางหลายชนิด ในวงศ์ Ardeidae ปากยาวแหลมตรง ส่วนใหญ่ตัวสีขาว บางชนิดสีดำ น้ำตาล หรือเขียว ขายาว นิ้วกลางที่หันไปทางด้านหน้ามีเล็บหยักคล้ายซี่หวี ทำรังแบบง่าย ๆ ด้วยกิ่งไม้บนต้นไม้ พุ่มไม้ หรือตามซอกหิน หากินตามชายน้ำ โดยส่วนใหญ่เป็นแหล่งน้ำจืด บางชนิดหากินตามชายทะเล กินปลา แมลง และสัตว์น้ำขนาดเล็ก เช่น ยางควาย [Bubulcus ibis (Linn.)] ยางเขียว [Butorides striatus (Linn.)] ยางไฟหัวดำ [Ixobrychus sinensis (Gmelin)] ยางเปีย [Egretta garzetta (Linn.)]

คำพ้องความ

• กระยาง

รากศัพท์ 3

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ยาง, ภาษาเขิน ᨿᩣ᩠ᨦ (ยาง), ภาษาลาว ຍາງ (ยาง), ภาษาไทใหญ่ ယၢင်း (ย๊าง)

คำวิสามานยนาม

ยาง

1. ชนชาติกะเหรี่ยง

ภาษาชอง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาProto-Pearic *ɡjaːŋ

การออกเสียง

• (จันทบุรี, กาญจนบุรี) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /jaːŋ/

คำนาม

ยาง

1. เต่า

คำพ้องความ

• กะยาง
• กยัง