ซี่

ดูเพิ่ม: °ซ., ซ, ซ-, ซ., ซิ, ซี, ซี้, และ ซู้

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *siːꟲ¹; ร่วมเชื้อสายกับเขิน ᩈᩦ᩶ (สี้), ไทดำ ꪏꪲ꪿ (ซิ่), ไทลื้อ ᦉᦲᧉ (สี้), ไทใหญ่ သီႈ (สี้), ไทใต้คง ᥔᥤᥲ (สี้), พ่าเก ꩬီ (สี), อาหม 𑜏𑜣 (สี)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ซี่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sîi
	ราชบัณฑิตยสภา	si
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/siː˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

ซี่ (คำลักษณนาม ซี่)

1. คำเรียกของเล็ก ๆ ยาว ๆ ที่เรียงกันเป็นแถวเป็นแนวอย่างฟันหรือลูกกรง

ลูกคำ

• ซี่โครง

คำลักษณนาม

ซี่

1. เรียกของเช่นนั้น

   ฟันซี่หนึ่ง

   ฟัน 2 ซี่

ภาษาปักษ์ใต้

เลข

ซี่

1. สี่