ᨻᩯ᩶

ภาษาเขิน

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *beːꟲ (“ชนะ; แพ้”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย แพ้, ภาษาลาว ແພ້ (แพ้), ภาษาคำเมือง ᨻᩯ᩶ (แพ้), ภาษาไทลื้อ ᦶᦗᧉ (แพ้), ภาษาไทใหญ่ ပေႉ (เป๎)

การออกเสียง

• (เชียงตุง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pɛː˦˩/

คำกริยา

ᨻᩯ᩶ (แพ้) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨻᩯ᩶)

1. (สกรรม) ชนะ, ปราบได้, สู้ได้

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษร) แพ้
• (ถ่ายเสียง) แป๊

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *beːꟲ (“ชนะ; แพ้”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย แพ้, ภาษาลาว ແພ້ (แพ้), ภาษาเขิน ᨻᩯ᩶ (แพ้), ภาษาไทลื้อ ᦶᦗᧉ (แพ้), ภาษาไทใหญ่ ပေႉ (เป๎)

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pɛː˦˥/

คำกริยา

ᨻᩯ᩶ (แพ้) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨻᩯ᩶)

1. (สกรรม) ชนะ, ปราบได้, สู้ได้
2. ไหว, ทำได้

คำตรงข้าม

ชนะ

• ᨣ᩶ᩤ᩠ᨶ (ค้าน)