へん

ดูเพิ่ม: べん

ภาษาญี่ปุ่น

รากศัพท์ 1

จากภาษาญี่ปุ่นคลาสสิก せん (sen) จาก はせん (wa sen)

การเลื่อนเสียงพยัญชนะจาก /s/ เป็น /h/ ยังพบได้ในคำอื่น ๆ ในภูมิภาคคันไซ เช่น さん (san) ในคันไซเป็น はん (han)

ปัจจัย

1. (คันไซ) ใช้ปฏิเสธคำกริยาในกาลที่ไม่ใช่อดีต

คำพ้องความ

• ない

การใช้

• ในเชิงวิทยาหน่วยคำ คำนี้ถือเป็นปัจจัยที่ผันได้ และถูกจัดเป็น 助動詞 (jodōshi, “กริยานุเคราะห์”) ตามไวยากรณ์ญี่ปุ่นดั้งเดิม

คำเกี่ยวข้อง

• やん
• ひん

รากศัพท์ 2

คำลักษณนาม

1. 編, 篇: เล่ม (งานตีพิมพ์)
2. 遍: ครั้ง

คำนาม

1. 変: แปลก, (โน้ตดนตรี) แฟล็ต
2. 編: การรวบรวม; ถัก, เปีย, ขมวด; กลอน; ส่วนของหนังสือ
3. 辺: ด้าน, ขอบ
4. 偏: ขีดอักษรจีนชนิดหนึ่ง, ซีกขวา
5. 編, 篇: การรวบรวม, งานรวบรวม
6. 片: ชิ้น, เกล็ด