ข้ามไปเนื้อหา

พหูพจน์

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: พหุพจน์

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต बहुवचन (พหุวจน) หรือภาษาบาลี พหุวจน; เทียบเท่า พหู +‎ พจน์

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์พะ-หู-พด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpá-hǔu-pót
ราชบัณฑิตยสภาpha-hu-phot
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰa˦˥.huː˩˩˦.pʰot̚˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

พหูพจน์

  1. (ไวยากรณ์) คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง (ที่ไม่ใช่เอกพจน์ ทวิพจน์ หรือไตรพจน์)

ดูเพิ่ม

[แก้ไข]