เหลน
ดูเพิ่ม: เหล้น
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰlenꟲ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ເຫຼນ (เหลน) หรือ ເຫຼັນ (เหลัน), อีสาน เหลน, คำเมือง ᩉᩖᩮᩁ (หเลร), เขิน ᩉᩖᩮᩁ (หเลร), ไทลื้อ ᦜᦲᧃ (หฺลีน), ไทใหญ่ လိၼ် (ลิน), จ้วง lenj/laenj, จ้วงแบบจั่วเจียง linj
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เหฺลน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lěen |
| ราชบัณฑิตยสภา | len | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /leːn˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]เหลน (คำลักษณนาม คน)
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ลูกของหลานที่เป็นลูกของลูก
|
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /leːn˨˦/
คำนาม
[แก้ไข]เหลน (คำลักษณนาม คน)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩉᩖᩮᩁ (หเลร)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/eːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม คน
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอังกฤษ/t+
- th:ครอบครัว
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำนามภาษาคำเมืองที่ใช้คำลักษณนาม คน