ข้ามไปเนื้อหา

ไร

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ไร่ และ ไร้

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ไร
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงrai
ราชบัณฑิตยสภาrai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/raj˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงรัย

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *rajᴬ⁴, จากภาษาไทดั้งเดิม *rwɤjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩱ (ไร), ภาษาเขิน ᩁᩱ (ไร), ภาษาลาว ໄຮ (ไฮ), ภาษาอีสาน ไฮ, ภาษาไทลื้อ ᦺᦣ (ไฮ), ภาษาไทใหญ่ ႁႆး (ไห๊), ภาษาไทใต้คง ᥞᥭᥰ (หั๊ย), ภาษาพ่าเก ꩭႝ (หย์), ภาษาอาหม 𑜍𑜩 (รย์), ภาษาจ้วง reiz

คำนาม

[แก้ไข]

ไร (คำลักษณนาม ตัว)

  1. ชื่อสัตว์ขาปล้องหลายชนิดหลายสกุล ในอันดับ Acarina มีขา 8 ขา ขนาดเล็กเท่าหัวเข็มหมุดหรือเล็กกว่า ลักษณะคล้ายพวกเห็บแต่ต่างกันที่ไม่มีหนามเล็ก ๆ คลุมรอบปาก และแผ่นแข็งของรูหายใจอยู่บริเวณด้านข้างของลำตัวเรียงกันไม่เลยโคนขาคู่ที่ 4 ชนิดดูดกินเลือดสัตว์ เช่น ไรไก่ ชนิด Dermanyssus gallinae (De Geer) ในวงศ์ Dermanyssidae ชนิดที่อยู่ตามผิวหน้าคน ได้แก่ชนิด Demodex folliculorum (Simen) และชนิดที่ทำให้เกิดขี้เรื้อนเปียกในสุนัข คือ ชนิด D. canisLeydis ทั้ง 2 ชนิดอยู่ในวงศ์ Dermodicidae ชนิดที่ทำลายพืช เช่น ไรสนิม ชนิด Phyllocoptruta oleivora (Ashmead) ในวงศ์ Eriophyidae ทำลายผลส้ม ชนิดที่ทำให้เกิดอาการแพ้ในคน เช่น ไรฝุ่น ชนิด Dermatophagoides pteronyssinus (Trouessart) ในวงศ์ Pyroglyphidae

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

ไร

  1. รอยที่ถอนผมออกแล้ว
    ไรผม

รากศัพท์ 3

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

ไร

  1. ทอง
    เรืองไร

รากศัพท์ 4

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

ไร

  1. เฉลี่ย, ใช้เข้าคู่กับคำ เรี่ย เป็น เรี่ยไร

รากศัพท์ 5

[แก้ไข]

เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับ ใด

คำสรรพนาม

[แก้ไข]

ไร

  1. ไหน, ใด, อะไร