ข้ามไปเนื้อหา

กัก

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับลาว ກັກ (กัก), คำเมือง ᨠᩢ᩠ᨠ (กัก), ไทลื้อ ᦂᧅ (กัก, อย่า, หยุด, ห้าม), จ้วงแบบจั่วเจียง gaeg (กั๊ก)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์กัก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgàk
ราชบัณฑิตยสภาkak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kak̚˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

กัก (คำอาการนาม การกัก)

  1. ไม่ให้ล่วงพ้นเขตที่กำหนดไว้, กำหนดเขตให้อยู่
  2. ยึดไว้, ไม่ปล่อยไป
  3. เก็บ, สะสม, รวบรวม

ลูกคำ

[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น

[แก้ไข]

คำกริยาวิเศษณ์

[แก้ไข]

กัก

  1. หยุดชะงัก

คำเกี่ยวข้อง

[แก้ไข]

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

กัก (คำอาการนาม ก๋ารกัก หรือ ก๋านกัก)

  1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩢ᩠ᨠ (กัก)

ภาษาเลอเวือะตะวันตก

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากปะหล่องดั้งเดิม *kaːk

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

กัก

  1. กิ่ง

ภาษาเลอเวือะตะวันออก

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากปะหล่องดั้งเดิม *kaːk

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

กัก

  1. กิ่ง