จง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมร ចង់ (จง̍); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຈົ່ງ (จ็่ง), ภาษาคำเมือง ᨧᩩ᩵ᨦ (จุ่ง), ภาษาไทลื้อ ᦈᦳᧂᧈ (จุ่ง)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | จง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jong |
ราชบัณฑิตยสภา | chong | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕoŋ˧/(สัมผัส) |
คำอนุภาค[แก้ไข]
จง