จง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมร ចង់ (จง̍); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຈົ່ງ (จ็่ง), ภาษาคำเมือง ᨧᩩ᩵ᨦ (จุ่ง), ภาษาไทลื้อ ᦈᦳᧂᧈ (จุ่ง)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์จง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjong
ราชบัณฑิตยสภาchong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕoŋ˧/(สัมผัส)

คำอนุภาค[แก้ไข]

จง

  1. เป็นคำช่วยกริยา บอกความบังคับ หรือบอกความหวัง
    จงปฏิบัติตามระเบียบวินัย
    จงมีความสุขความเจริญ