ดัชนี:ภาษามอญ/ပ

က, ခ, ဂ, ဃ, ၚ, စ, ဆ, ဇ, ၛ, ည, ဋ, ဌ, ဍ, ဎ, ဏ, တ, ထ, ဒ, ဓ, န, ပ, ဖ, ဗ, ဘ, မ, ယ, ရ, လ, ဝ, သ, ဟ, ၜ, ၝ, အ

ပ

ပ (ป) [ปะ] 1.น.พยัญชนะตัวที่21ของมอญ. 2.ก.ทำ. 3.ว.อย่า
ပကၚ်ရၚ် (ปกง์รง์) [ปะกังรัง]ก.รักษา,ปกครอง,ครอบครอง.
ပကတ် (ปกต์) [ปะกอด]ก.ทำให้เรียน,สอน,ฝึก.
ပကတ်ပကေၚ် (ปกต์ปเกง์) [ปะกอดปะเกียง]ก.ทำให้เคย,ฝึกหัด,อบรม,ทำให้ชำนาญ.
ပကဝ် (ปกว์) [ปะกอ]ก.ทำให้หัก.
ပကာ (ปกา) [ปะกา]ก.ใส่ใจ,สนใจ,เอาใจใส่,เอาเป็นธุระ.
ပကာဂစိုတ် (ปกาคจิุต์) [ปะกาแกฺ.จอด]ก.ถึงแก่กรรม,ตาย.
ပကာဂအီ (ปกาคอิํ) [ปะกาแกฺ.อิม]ก.แย้ม,แย้มพระโอษฐ์,ยิ้ม.
ပကာန် (ปกาน์) [ปะกาน]ก.ต่อสู้,แข่งขัน,ประชัน.ပ္ကာန်ก็ว่า.
ပ္ကာန်တဲ (ปฺกาน์ตัว) [ปะกานตัว]ก.ต่อสู้กัน,ตีกัน,ชกกัน.
ပကာရ (ปการ) [ปะการะ]น.ประการ,อย่าง,ประเภท,ชนิด.
ပကာရဏ (ปการณ) [ปะการะนะ]น.คัมภีร์,ปกรณ์,ตำรา.
ပကာဝိဝါဟမ္ၚဵု (ปกาวิวาหมฺเงอ̂) [ปะกาวิแวฺ-าฮะแมฺ.เงฺอ]ก.แต่งงาน,จัดวิวาหมงคล.
ပကေၚ် (ปเกง์) [ปะเกียง]ก.ฝึก,ทำให้เคย,ฝึกทักษะ.
ပကေၚ်တဲ (ปเกง์ตัว) [ปะเกียงตัว]ก.ซ้อมมือ,ฝึกฝนฝีมือ.
ပကေၚ်ပကတ် (ปเกง์ปกต์) [ปะเกียงปะกอด]ก.ฝึกซ้อม,ฝึกหัด.
ပကဲ (ปกัว) [ปะกัว]ก.ห้อย.
ပကောတ် (ปโกต์) [ปะโกด]น.ปลิง.
ပကောတ်တိ (ปโกต์ติ) [ปะโกดตอย.]น.ไส้เดือน.
ပကောံ (ปโกํ) [ปะโกม]ก.รวม,รวบรวม.
ပကောံဓရီု (ปโกํธริํุ) [ปะโกมแทฺ.เริฺม]ก.ชุมนุม,ประชุม.
ပကဴ (ปเกา) [ปะกาว]น.ดอกไม้.
ပကဴဂပိုဟ် (ปเกาคปิุห์) [ปะกาวแกฺ.ปอ.ฮ]น.นางแย้ม.
ပကဴဂမုၚ် (ปเกาคมุง์) [ปะกาวแกฺ.เมิฺง]น.ดอกปีบ.
ပကဴစရဟ် (ปเกาจรห์) [ปะกาวจะรอ.ฮ]น.ดอกไม้เสียบผม,ดอกไม้ประดับศีรษะ.
ပကဴစက် (ปเกาจก์) [ปะกาวจัก]น.ไฟตะไล.
ပကဴဇမန် (ปเกาชมน์) [ปะกาวแจฺ.มฺอน]น.พวงมาลัย,ดอกไม้ร้อย.
ပကဴဇါဒိဖဵု (ปเกาชาทิเผอ̂) [ปะกาวแจฺ-าติฺพอ]น.ดอกจันทน์,จันเทศ.
ပကဴဍေၚ် (ปเกาเฑง์) [ปะกาวดอญ]น.ไฟพะเนียง.
ပကဴတၟံ (ปเกาตฺมํ) [ปะกาวตะมอ.]น.ปะการัง.
ပကဴတဝ်စရဟ် (ปเกาตว์จรห์) [ปะกาวตอจะรอ.ฮ]น.จุฬา,พระเกี้ยว,จุฑา.
ပကဴဒွေၚ် (ปเกาทฺเวง์) [ปะกาวเตฺฺวียง]น.ดอกไม้ชนิดหนึ่งสีน้ำเงินคล้ายบัวเผื่อน.
ပကဴပမတ် (ปเกาปมต์) [ปะกาวปะมอด]น.ดอกไม้ไฟ,ประกายไฟ,สะเก็ดไฟ.
ပကဴပၟတ် (ปเกาปฺมต์) [ปะกาวปะมอด]น.ดอกไม้ไฟ.
ပကဴဗတကၞိ (ปเกาพตกฺนิ) [ปะกาวแปฺ.ตะกะนอย.]น.ลูกหนูใช้ในการเผาศพพระเถระ.
ပကဴဗၠတ် (ปเกาพฺลต์) [ปะกาวปฺฺลอด]น.ดอกซาง,ดอกมะหาด.
ပကဴဗန္ဓဇဳ (ปเกาพนฺธชี) [ปะกาวปฺอนแทฺ.จีฺ]น.ดอกปีบ.
ပကဴယန် (ปเกายน์) [ปะกาวยฺอน]น.ดอกอัญชัน.
ပကဴဝါၚ် (ปเกาวาง์) [ปะกาววฺาญ] 1.น.กานพลู. 2.น.ตุ้มหู.
ပကဴသၟိၚ်တ္ၚဲ (ปเกาสฺมิง์ตฺงัว) [ปะกาวซะเมิญตะงัว]น.ดอกทานตะวัน.
ပကဴသွာ (ปเกาสฺวา) [ปะกาวฟา]น.ดอกบัวสาย.
ပကဴသဴ (ปเกาเสา) [ปะกาวซาว]น.ลวดลาย.
ပကဴဥတု (ปเกาอุตุ) [ปะกาวอุเตา.]น.ดอกซ่อนกลิ่น.
ပကိုၚ် (ปกิุง์) [ปะกิาง]ก.โก่ง(สายธนู),น้าว.
ပ္ကီု (ปฺกิํุ) [ปะกาม] 1.ก.ปรักปรำ,ใส่ร้าย. 2.ก.หมั่น,พยายาม,เพียร.
ပ္ကီုဒုဟ် (ปฺกิํุทุห์) [ปะกามตฺุฮ]ก.ทำโทษ,ลงโทษ.
ပ္ကီုပြာပ် (ปฺกิํุปฺราป์) [ปะกามปะราบ]ก.ลงโทษทัณฑ์,กล่าวโทษ.
ပ္ကီုပရာပ် (ปฺกิํุปราป์) [ปะกามปะราบ]ก.ลงโทษทัณฑ์,กล่าวโทษ.
ပ္ကီုလဗပ် (ปฺกิํุลพป์) [ปะกามแลฺ.ปฺอบ]ก.ทำให้เสียชื่อ,ทำให้ต่ำค่า.
ပ္ကီုလွဳ (ปฺกิํุลฺวี) [ปะกามแลฺ.วีฺ]ก.พากเพียร,เพียรพยายาม.
ပခိုၚ် (ปขิุง์) [ปะคิาง]ก.ประคอง,ทำให้แข็งแรง,ทำให้มั่นคง.
ပဂဗုတ် (ปคพุต์) [ปะแกฺ.ปฺุด]ก.เป็นคดีความกัน,ฟ้องร้องกัน.
ပဂပ် (ปคป์) [ปะกฺอบ]ก.ประกบ,ทำให้ติดกัน,ประกอบ.
ပဂိန် (ปคิน์) ดู ဗဂိန်
ပဂုန် (ปคุน์) [ปะกฺุน]ก.ทำบุญคุณ.
ပဂေတ် (ปเคต์) [ปะเกฺด]ก.ทำให้หมุน,หมุน.
ပဂေါဝ် (ปโคว์) [ปะโกฺ]ก.ทำให้ผ่องใส,ทำให้ดีขึ้น.
ပၚတ် (ปงต์) [ปะงอด] 1.ก.ตรึกตรอง. 2.ก.ย่อย เช่น ပ္ၚတ်ကဵုစနย่อยอาหาร.
ပၚပ် (ปงป์) [ปะงอบ]น.ข้อต่อ.
ပၚာန်လက်ဖက် (ปงาน์ลก์ผก์) [ปะงานแลฺกพัก]น.ถ้วยน้ำชา.
ပၚူ (ปงู) [ปะเงา]ว.ตรง.
ပၚံက် (ปงํก์) [ปะงอก] 1.ว.คด,งอ. 2.ก.ทำให้คด,ทำให้งอ.ဟွံတီပ္ၚူပ္ၚံက်(สำ)ไม่รู้อิโหน่อิเหน่.
ပစခိုဟ် (ปจขิุห์) [ปะเจีย.คอ.ฮ]ก.อวดดี,เสนอหน้า.
ပစရိုတ် (ปจริุต์) [ปะจะรอด]ก.ตั้งใจ,ทำจิตให้มั่นคง.
ပစရဵု (ปจเรอ̂) [ปะจะเรอ]ก.ดูหมิ่น,ดูถูก,ดูแคลน,เยาะเย้ย.
ပစူ (ปจู) [ปะจู]ก.ตั้งขึ้น.
ပစိုတ် (ปจิุต์) [ปะจอด]ก.เอาใจใส่,ตั้งใจ,สนใจ.
ပဆိုက် (ปฉิุก์) [ปะชิาก] 1.น.ปริเฉท,ตอน. 2.ก.ทำให้ใกล้เข้า. 3.ว.จวน.
ပဇၞောဝ်မတ် (ปชฺโนว์มต์) [ปะแจฺ.โนฺมฺอด]ก.ทำให้ปรากฏแก่สายตา,ทำเป็นของขวัญ,ทำเป็นของดูต่างหน้า.
ပညန် (ปญน์) [ปะญอน]ก.ทำให้ใกล้เข้ามา.
ပညပ် (ปญป์) [ปะญอบ]ก.บัญญัติ,ตั้งกฎเกณฑ์,จำกัด.
ပညပ်ပြာပ် (ปญป์ปฺราป์) [ปะญอบปฺราบ]ก.ต่อ,ประสาน,เชื่อม.
ပညဳ (ปญี) [ปะญี]ก.กลบ,ทำให้เรียบ,เกลี่ย.
ပညဳပညပ် (ปญีปญป์) [ปะญีปะญอบ]ก.ไกล่เกลีย,ทำให้เข้ากันได้.
ပညုၚ် (ปญุง์) [ปะเญิง]ก.บอกทาง,ชี้นำ,แนะนำ.
ပညုၚ်ထၜး (ปญุง์ถบห์) [ปะเญิงทะบะฮ]ก.บอกให้รู้,ชี้ให้เห็น,แนะนำ,แสดงให้เห็น.
ပညောန် (ปโญน์) [ปะโญน]น.แตงโม.
ပဋိပတ် (ปฏิปต์) [ปะตอย.ปอด]ก.ปฏิบัติ,ทำตาม.
ပဋိဒေသနိက် (ปฏิเทสนิก์) [ปะตอย.เทฺซะเนิจ]น.ปฏิเทสนียะ(ชื่ออาบัติในทางพระพุทธศาสนา).
ပဋိဘာန် (ปฏิภาน์) [ปะตอย.พฺาน]น.ปฏิภาณ,เชาว์ปัญญา,ไหวพริบ.
ပဋိဟာ (ปฏิหา) [ปะตอย.ฮา]น.ปาฏิหาริย์.
ပဋ္ဌမ (ปฏฺฐม) [ปะทะมะ]ว.ที่1.
ပဍုၚ် (ปฑุง์) [ปะเดิง]ว.เค็ม.
ပဍေန် (ปเฑน์) [ปะเดน] 1.ก.ท่อง(หนังสือ). 2.ก.จุด(ไฟ,ตะเกียง). 3.น.กะโล่.
ပဍော် (ปโฑ์) [ปะโดก]ก.ปกครอง.
ပဏာမှ (ปณามฺห) [ปะนามะ]ก.นอบน้อม,เคารพ.
ပတၠဒယိုၚ် (ปตฺลทยิุง์) [ปะตะละแตฺ.ยิฺาง]ก.แต่งงาน,ครองเรือน,มีครอบครัว.
ပ္တန် (ปฺตน์) [ปะตอน]ก.ตั้ง,สร้าง,สถาปนา.
ပ္တန်စိုတ် (ปฺตน์จิุต์) [ปะตอนจอด]ก.ทำให้ให้มั่นคง,ตั้งใจ.
ပ္တန်ပ္တေဝ် (ปฺตน์ปฺเตว์) [ปะตอนปะเต]ก.ทำให้แน่วแน่,ประคับประคอง.
ပတာၚ် (ปตาง์) [ปะตาญ]ว.เฝือก,ขาวปลอด.
ပ္တိဃာတ် (ปฺติฆาต์) [ปะตอยคฺาด]ก.ทะเลาะ,วิวาท.
ပ္တိတ် (ปฺติต์) [ปะติด]ก.ทำให้ออก,ออก,ทำให้ปรากฏ.
ပ္တီ (ปฺติํ) [ปะติม]ก.บอก,เรียนให้ทราบ,แจ้งให้ทราบ.
ပ္တိလုံ (ปฺติลุํ) [ปะตอย.ลฺุม]ว.ตรงกันข้าม,ย้อน.
ပ္တိသန္ထာရ (ปฺติสนฺถาร) [ปะตอย.ซอนทาระ]ก.ต้อนรับ,ปฏิสันฐาน.
ပ္တိသန္ဓိ (ปฺติสนฺธิ) [ปะตอย.ซอนทิฺ]ก.ปฏิสนธิ,ถือกำเนิด.
ပတုက် (ปตุก์) [ปะเติก]น.ต้นจิก.
ပတုန် (ปตุน์) [ปะตุน]ก.พบปะกัน,เป็นสื่อให้.
ပတုန်ဖ္အာ (ปตุน์ผฺอา) [ปะตุนพะอา]ก.การติดต่อกัน,การร่วมกัน,ความเป็นไป.
ပ္တုပ် (ปฺตุป์) [ปะตุบ]ก.เปรียบ,เทียบ,ทำให้เหมือน.
ပ္တုံ (ปฺตุํ) [ปะตุม]ก.ทำให้ตก,ทำให้ล่วงลง เช่น ပ္တုံကနိပ် ตัดศีรษะ.
ပ္တုဲ (ปฺตุย) [ปะตุย]ก.ทำให้แล้ว,ทำให้สำเร็จ,บำเพ็ญ.
ပ္တုဲဒါန် (ปฺตุยทาน์) [ปะตุยตฺาน]ก.บำเพ็ญทาน,ให้ทาน.
ပတေက် (ปเตก์) [ปะเตียก]ว.จืด,รสจืด เช่น ဍာ်ပတေက် น้ำจืด.
ပတေၚ် (ปเตง์) [ปะตอญ]น.ขี้เถ้า.
ပတေၚ် (ปเตง์) [ปะเตียง]ก.ขึง,ทำให้ตึง.
ပတေဝ်လမှောၚ် (ปเตว์ลมฺโหง์) [ปะเตแลฺ.โมง]ก.พักเหนื่อย.
ပတေဝ် (ปเตว์) [ปะเต]ก.วางแสดง,ตั้งไว้.
ပတေဟ် (ปเตห์) [ปะเต.ฮ]ก.เชื่อ,เชื่อถือ.မၞိဟ်ပပတေဟ်မၞိဟ်(สุภาษิต)อย่าไว้ใจทางอย่าวางใจคน.
ပတောပတက် (ปโตปตก์) [ปะเตาปะตัก]ว.มากขึ้น,ทวีขึ้น,เพิ่มขึ้น,เจริญ,รุดหน้า.
ပတောံ (ปโตํ) [ปะโต.]ก.เปรียบ,เทียบ.ပ္တောံ ก็ว่า.
ပ္တောံၜတ် (ปฺโตํบต์) [ปะโต.บอด]ก.เปรียบเทียบ,เทียบเคียง เช่น ပ္တောံၜတ်ဟွံမာန် ไม่มีที่เปรียบ.
ပ္တဴ (ปฺเตา) [ปะตาว]ก.ตั้ง,ก่อ,สถาปนา,ประดิษฐาน.
ပတဴမာန (ปเตามาน) [ปะตาวแมฺ-าแนฺ.]ว.ถือมานะ,ถือตัว,หยิ่ง,ยะโส,จองหอง.
ပ္တံ (ปฺตํ) [ปะตอม] 1.ว.แรกเริ่ม,แต่ต้น. 2.ก.ดำ เช่น ดำนา.
ပ္တံမ (ปฺตํม) [ปะตอมแมฺ.]ก.ดำนา,ดำกล้า.
ပ္တး (ปฺตห์) [ปะตะ]ก.ทำให้เสมอ,ทำให้เรียบ,ปราบ,แผ้ว.
ပ္တိုန် (ปฺติุน์) [ปะตอน]ก.ยกขึ้น,แต่งตั้ง,สถาปนา,ประดิษฐาน.
ပ္တိုန်စြံက် (ปฺติุน์จฺรํก์) [ปะตอนจะรอก]ก.ตั้ง(ฉัตร),ยก(ฉัตร).
ပ္တိုန်ဒၞာဲ (ปฺติุน์ทฺนาย) [ปะตอนแตฺ.นฺาย]ก.แต่งตั้ง,เลื่อนระดับ,ปรับตำแหน่ง.
ပ္တိုဟ် (ปฺติุห์) [ปะตอ.ฮ]1.น.เห็ด. 2.น.หนอง(เลือดเสีย).
ပ္တိုဟ်ဒုန် (ปฺติุห์ทุน์) [ปะตอ.ฮตฺุน]น.เห็ดรวก,เห็ดไผ่.
ပထမ (ปถม) [ปะทะมะ]ว.ที่1.
ပထတ် (ปถต์) [ปะทอด]ก.บำรุง เช่น ပထတ်ဇကု บำรุงร่างกาย.
ပထာန် (ปถาน์) ดู သတိပထာန်
ပထုဲ (ปถุย) [ปะทุย]ก.ทำให้ยุ่ง,กวนใจ.
ပထောၚ် (ปโถง์) [ปะโทง] 1.น.รู,ช่อง. 2.ก.เจาะให้เป็นรู.
ပထောၚ်မုဟ် (ปโถง์มุห์) [ปะโทงมุฮ]น.รูจมูก.
ပဒတဴ (ปทเตา) [ทะแตฺ.ตาว]ก.พัก,อาศัย.
ပဒှ် (ปทฺห์) [ปะตอ.ฮ]ก.สร้างขึ้น,ทำขึ้น.
ပဒိ (ปทิ) [ปะติฺ]ก.ทำให้ชนกัน เช่น ชนวัว.
ပဒုမ (ปทุม) [ปะตฺุแมฺ.]น.ดอกบัว.
ပဒုမုတ္တရ (ปทุมุตฺตร) [ปะตฺุมฺุดตะระ]น.ปทุมมุตรพระพุทธเจ้า.
ပဒေသ (ปเทส) [ปะเตฺซะ]น.ประเทศ,สถานที่อยู่.
ပဒေသရာဇ် (ปเทสราช์) [ปะเตฺซะรฺาด]น.ประเทศราช,เมืองขึ้น.
ပဒောံ (ปโทํ) [ปะโตฺ.]ก.ทำให้หยุด,ห้าม.
ပဓဝ် (ปธว์) [ปะทฺอ]ก.ทำให้ตรง,ตั้งให้ตรง.
ပဓဝ်သတိ (ปธว์สติ) [ปะทฺอซะตอย.]ก.ระวัง,ตั้งสติ.
ပဓါန် (ปธาน์) [ปะทฺาน]น.ประธาน,ผู้เป็นหัวหน้า.
ပနဟ် (ปนห์) [ปะนอ.ฮ]น.ขนุน.
ပၞာန်ကြုက် (ปฺนาน์กฺรุก์) [ปะนานเกฺริก]น.ธูป.
ပၞာန်သ္ဍဴ (ปฺนาน์สฺเฑา) [ปะนานซะดาว]น.ธูปเทียน.
ပနာံရိုၚ် (ปนาํริุง์) [ปะนามริฺาง]ก.ถือเป็นเพื่อนฝูง,อาศัยซึ่งกันและกัน.
ပနေတ် (ปเนต์) [ปะเนด]น.รอย,สภาพเหลือค้างอยู่ เช่น รอยแผลเป็น.
ပနေဟ် (ปเนห์) [ปะเน.ฮ]น.ใจกลาง,ศูนย์กลาง.
ပနေဟ်တိ (ปเนห์ติ) [ปะเน.ฮตอย.]น.ที่ศูนย์กลาง.
ပနော် (ปโน์) [ปะโนก]น.ร่อง,ช่อง,รู.
ပနောတ် (ปโนต์) [ปะโนด]ก.โกรธ,เคือง.
ပနဴ (ปเนา) [ปะนาว]น.มะนาว.
ပနံက် (ปนํก์) [ปะนอก]น.ช่อง,รู เช่น ပနံက်တရၚ် ช่องดาลประตู.
ပနံၚ် (ปนํง์) [ปะนอง] 1.น.ทุ่น,ทุ่นลอยเบ็ด. 2.น.แพลูกบวบ.
ပနး (ปนห์) [ปะนะฮ]น.ขนุนจำปาดะ.
ပပဓါန် (ปปธาน์) [ปะปะทฺาน]ก.เป็นประธาน,ทำให้เป็นที่พึ่ง.
ပပၞ (ปปฺน) [ปะปะนะ]ก.เสแสร้ง,ทำเป็นใจดี.
ပပြဘိုက် (ปปฺรภิุก์) [ปะปฺระพิฺาก]ก.ทำการบริโภค.
ပပရေံ (ปปเรํ) [ปะปะเร.]ก.ดูถูก,ดูหมิ่น,ดูแคลน,เยาะเย้ย.
ပပတ္တနာ (ปปตฺตนา) [ปะปอดตะนา]ก.ตั้งความปรารถนา.
ပပူဇဴ (ปปูเชา) [ปะเปาแจฺ-า]ก.เอามาบูชา,ทำการบูชา.
ပဗ္ဒာဲ (ปพฺทาย) [ปะแปฺ.ตฺาย]ก.ทำเป็นที่พึ่ง,ทำเป็นที่อิงอาศัย.
ပဗ္ဒိုပ် (ปพฺทิุป์) [ปะแปฺ.เติฺบ]ก.ทำเป็นที่พักนอน,ทำเป็นที่อยู่ชั่วคราว.
ပဗနိက် (ปพนิก์) [ปะแปฺ.เนิฺจ]ก.ทำการค้า,ค้าขาย.
ပမယောဝ် (ปมโยว์) [ปะแมฺ.โยฺ]ก.นำทาง,ชี้ทาง.
ပမယောဝ်တရဴ (ปมโยว์ตเรา) [ปะแมฺ.โยฺตะราว]ก.ผู้นำทาง,มัคคุเทศก์.
ပမၚ် (ปมง์) [ปะมัง]น.ผู้รักษา,ผู้ดูแล,คนยาม.
ပမၚ်ဒွက် (ปมง์ทฺวก์) [ปะมังแตฺฺวก]น.เขตจำกัด,พื้นที่จำกัด,เขตกำหนด.
ပၟတ်သဴ (ปฺมต์เสา) [ปะมอดซาว]น.คบเพลิง.
ပမန် (ปมน์) ดู ပုၚ်ပမန်
ပမဝ် (ปมว์) [ปะมอ] 1.ก.ภาวนา,บำเพ็ญ. 2.ก.คูณ เช่น คุณเลข.
ပမာန (ปมาน) [ปะมานะ]ก.ถือตัว,ถือดี,หยิ่ง,ยโส.
ပမိက် (ปมิก์) [ปะเมิจ]น.ความต้องการ,ความปราถนา,มีความประสงค์.
ပမိက်စိုတ် (ปมิก์จิุต์) [ปะเมิจจอด] 1.น.ความปรารถนา,ความต้องการ. 2.ว.เอาแต่ใจตน.
ပမးတဝ်လ္ၚဝ် (ปมห์ตว์ลฺงว์) [ปะมะฮตอแลฺ.งฺอ]น.แอก(ส่วนประกอบของเกวียน).
ပမးသလးကဵု (ปมห์สลห์เกอ̂) [ปะมะฮซะละกอ]ก.ยอมยกให้,ให้เปล่า.
ပယၚ် (ปยง์) [ปะยัง]น.นาค,ผู้จะเข้าพิธีอุปสมบท.
ပယတ် (ปยต์) [ปะยอด]ว.บ่อย,ถี่.
ပယတ်ပယတ် (ปยต์ปยต์) [ปะยอดปะยอด]ว.บ่อย ๆ,ถี่ ๆ เช่น ทุกครั้ง.
ပယာံ (ปยาํ) [ปะยาม]น.เวลา,ยาม.
ပယာံတၚဲ (ปยาํตงัว) [ปะยามตะงัว]น.เวลากลางวัน.
ပယာံဗ္တံ (ปยาํพฺตํ) [ปะยามแปฺ.ตอม]น.เวลากลางคืน.
ပယာံသဝ်တ္ၚဲ (ปยาํสว์ตฺงัว) [ปะยามซอตะงัว]น.เวลาเย็น.
ပယာံသည္ဇာ (ปยาํสญฺชา) [ปะยามซอนแจฺ-า]น.เวลาเย็น,สายัญห์.
ပယာဲ (ปยาย) [ปะยาย] 1.ก.แวดล้อม. 2.น.ขอบ,ริม,ชาย เช่น ပယာဲဇိုၚ်ဝါ ริมทุ่ง,ชายทุ่ง.
ပယဲ (ปยัว) [ปะยัว]ก.ทรมาน.
ပယောဂ (ปโยค) [ปะโยแกฺ.]น.ประโยค,แนว,ส่วน,ส่วนประกอบ.
ပယောဇန (ปโยชน) [ปะโยแจฺ.แนฺ.]น.ประโยชน์.
ပယောဝ် (ปโยว์) [ปะโย]น.ตุ๊กตา,หุ่น,หุ่นกระบอก.
ပယး (ปยห์) [ปะยะฮ]น.แสง,รังสี,รัศมี.
ပယးတ္ၚဲ (ปยห์ตฺงัว) [ปะยะฮตะงัว]น.แสงแดด.
ပယျးဒိုဟ် (ปยฺยห์ทิุห์) [ปะยะฮเตฺอ.ฮ]ก.ทำนาย,พยากรณ์.
ပယဵုဒနက် (ปเยอ̂ทนก์) [ปะเยอแตฺ.แนฺก]น.เขตแดน,ขอบขัณฑ์.
ပယဵု (ปเยอ̂) [ปะเยอ]น.เขต,แดน.
ပယဵုယး (ปเยอ̂ยห์) [ปะเยอแยฺ.ฮ]น.เวลาเช้าตรู่,รุ่งอรุณ.
ပယဵုရး (ปเยอ̂รห์) [ปะเยอแรฺ.ฮ]น.เขตแดนประเทศ,ขอบขัณฑ์.
ပရဂဟီ (ปรคหิํ) [ปะระแกฺ.ฮิม]ก.ขู่คำราม,ข่มขู่.
ပရမတ္ထ (ปรมตฺถ) [ปะระมฺอดทะ]ว.ปรมัตถ์,สูงสุด,ยอดเยี่ยม.
ပရက် (ปรก์) [ปะรัก] 1.น.ไส้ เช่น ပရက်သ္ဍဴ ไส้เทียน. 2.ก.แสลง,ระคาย แสบ เช่น ပရက်ကံ ระคายคอ.
ပရက်ပမတ် (ปรก์ปมต์) [ปะรักปะมอด]น.เชื้อไฟ.
ပရၚ် (ปรง์) [ปะรัง] 1.น.ของฝาก. 2.น.ตลิ่ง,ชายฝั่ง,หาด.
ပရၚ်ဗစန် (ปรง์พจน์) [ปะรังแปฺ.จอน]น.ของฝาก,ของบรรณาการ.
ပရၚ်ၜဳ (ปรง์บี) [ปะรังบี]น.ตลิ่ง,ชายฝั่ง.
ပရန် (ปรน์) [ปะรอน] 1.น.เหยื่อ. 2.น.งานปูน.
ပရဟ် (ปรห์) [ปะรอ.ฮ] 1.ก.ทำให้ร่วง,ผลัด. 2.ว.เร่ง,รีบ,ด่วน.
ပရဟ်ပုၚ် (ปรห์ปุง์) [ปะรอ.ฮเปิง]ก.เตรียมไว้แต่เช้าเพื่อนำไปกินระหว่างทาง,กินรองท้องไว้ก่อน.
ပရအ် (ปรอ์) [ปะรอ.] 1.น.คนบ้า. 2.ก.แบ่ง,แจก.
ပရအ်ဇံ (ปรอ์ชํ) [ปะรอ.ฮจฺอ.]ก.แจกจ่าย,แบ่งสรร,ปันส่วน.
ပရအ်ဗဒုၚ် (ปรอ์พทุง์) [ปะรอ.แปฺ.เตฺิง]ก.แจกจ่าย,แบ่งสรร,ปันส่วน.
ပရာ် (ปรา์) [ปะราจ]น.การช่วยเหลือ,การสงเคราะห์.
ပရာၚ် (ปราง์) [ปะราญ]ก.ปิ้ง,ย่าง.
ပရာဇိကဏ် (ปราชิกณ์) [ปะราจิฺกอน]น.ปาราชิก(ชื่ออาบัติในทางพระพุทธศาสนา.
ပရာတ် (ปราต์) [ปะราด] 1.ก.ทำให้แพ้. 2.น.พระภิกษุผู้ต้องอาบัติปาราชิก. 3.ก.กระจาย,กระเซ็น.
ပရာန် (ปราน์) [ปะราน] 1.ว.ระอุ,อบอ้าว. 2.ก.ขู่. 3.ว.กระด้าง,แข็งกร้าว.
ပရာန်တ္ၚဲ (ปราน์ตฺงัว) [ปะรานตะงัว]น.ไอแดด,พยับแดด.
ပရာပ် (ปราป์) [ปะราบ]ก.นำมา,เอาเข้ามา.
ပရာဲ (ปราย) [ปะราย]ก.ทำให้ร่วน,ทำให้ยุ้ย เช่น บี้ก้อนดินให้แตก.
ပရိက် (ปริก์) [ปะเริจ]น.ผักชี.
ပရိက္ခရာ (ปริกฺขรา) [ปะเริจคะรา]น.เครื่องบริขารของพระภิกษุ.
ပရိကံ (ปริกํ) [ปะรอย.กอม]ก.บริกรรม.
ပရိဆေဒ (ปริเฉท) [ปะรอย.เชแตฺ.]น.ปริเฉท,ตอน.
ပရိဒေဝ (ปริเทว) [ปะรอย.เตฺ.แวฺ.]ก.ร้องไห้คร่ำครวญ.
ပရိပါက (ปริปาก) [ปะรอย.ปากะ]ก.แก่จัด,สุกงอม.
ပရိဘန် (ปริภน์) [ปะรอย.พฺอน]น.เครื่องอุปโภค,เครื่องใช้ไม้สอย.
ပရိဘောဂ (ปริโภค) [ปะรอย.โพฺวแกฺ.]น.เครื่องบริโภค.
ပရိယတ္တိ (ปริยตฺติ) [ปะรอย.ยฺอดตอย.]น.การศึกษา,ปริยัติ.
ပရိယာဲ (ปริยาย) [ปะรอย.ยฺาย]น.ปริยาย,วิธี,โครงการ,ระเบียบ,แนวทาง.
ပရိဝါရ (ปริวาร) [ปะรอย.แวฺ-าระ]น.บริวาร.
ပရိသာတ် (ปริสาต์) [ปะรอย.ซาด]น.บริษัท,สาวก,หมู่คณะ.
ပရိသုဒ္ဓိ (ปริสุทฺธิ) [ปะรอย.ซุดทฺิ]ว.บริสุทธิ์,ผ่องใส.
ပရဳ (ปรี) [ปะรอย]น.ชื่อขนมคล้ายกระยาสารท.
ပရုတ် (ปรุต์) [ปะรุด]น.การะบูน.
ပရူ (ปรู) [ปะเรา]น.เรื่อง,ข่าว.
ပရူပရာ (ปรูปรา) [ปะเราปะรา]น.ปรัมปรา,เรื่องราว,ข่าวคราว.
ပရေ (ปเร) [ปะเร]ก.ทำให้หายข้องใจ,ทำให้แล้วใจ,เลิกแล้วต่อกัน,ชำระ.
ပရေက် (ปเรก์) ดู မရေက်
ပရေၚ် (ปเรง์) [ปะเรียง] 1.น.วาสนา. 2.น.กิจกรรม,วิธีการ,แนวทาง. 3.ก.ปรุงแต่ง,กำหนด.
ပရေၚ်ဝိဝါဟ (ปเรง์วิวาห) [ปะเรียงวิแวฺ-าฮ]น.วิธีอภิเสกสมรส,การแต่งงาน.
ပရေတ် (ปเรต์) [ปะเรด]ก.ทำให้เล็ด,บีบ.
ပရေဒုဟ် (ปเรทุห์) [ปะเรตฺุฮ]ก.ยกโทษให้,ถ่ายโทษ.
ပရေဟ် (ปเรห์) [ปะเร.ฮ]ว.โปร่ง เช่น နပရေဟ် กระบุงโปร่ง.
ပရေံ (ปเรํ) [ปะเร.]ว.ชั่ว,เลว,ทราม,อัปลักษณ์,ขี้เหร่.
ပရဲ (ปรัว) [ปะรัว]น.กำไร. 2.ว.ยิ่งกว่า,เกิน.
ပရောမ် (ปโรม์) [ปะโรม]ว.กรอบ,เปราะ.
ပရောဲစနက် (ปโรัวจนก์) [ปะรัวจะนัก]น.งานมงคลสมรส,การแต่งงาน.
ပရောဲသနက် (ปโรัวสนก์) [ปะรัวซะนัก]น.งานมงคลสมรส.การแต่งงาน.
ပရောဟိတ် (ปโรหิต์) [ปะเราฮิด]น.ปุโรหิต.
ပရံ (ปรํ) [ปะรอ.ฮ] 1.น.คนบ้า. 2.ก.แจก,แบ่ง.
ပရံပရာ (ปรํปรา) [ปะรอมปะรา]น.ปรัมปรา,เรื่องราวในอดีต,เรื่องเล่าสืบต่อกันมา.
ပရး (ปรห์) [ปะระฮ]ก.ทำให้รก,ทำให้กลาดเกลื่อน.
ပရိုက် (ปริุก์) [ปะริาก] 1.น.ภัยอันตราย. 2.น.มะงั่ว. 3.น.การยัด,การบรรจุ. 4.ลน.นัด(มักใช้แก่ปืน).
ပရိုက်ကွေံ (ปริุก์กฺเวํ) [ปะริากเกฺว.ฮ]น.มะงั่วชนิดหนึ่ง.
ပရိုက်ခနာတ် (ปริุก์ขนาต์) [ปะริากคะนาด]น.มะนาวหวาน.
ပရိုက်ချိုတ် (ปริุก์ขฺยิุต์) [ปะริกาคฺยอด]ก.เป็นลม,หมดแรง.
ပရိုက်ဂအဳ (ปริุก์คอี) [ปะริากแกฺ.อี]น.มะงั่วชนิดหนึ่งผลโตกว่ามะกรูดเล็กน้อย มีรสเปรี้ยวน้อยกว่ามะงั่วทั่วไป.
ပရိုက်ဇကု (ปริุก์ชกุ) [ปะริากแจฺ.เกา.]ก.ทำร้ายตัวเอง.
ပရိုက်ဥပဒြဴ (ปริุก์อุปทฺเรา) [ปะริากอุปอดแตฺฺร-า]น.อุปัทวันตราย,ภยันตราย.
ပရိုၚ် (ปริุง์) [ปะริาง]น.ข่าว.
ပရိုတ် (ปริุต์) [ปะรอด] 1.น.ด้ายคล้องคอ,ด้ายสายสิญจน์,ด้ายมงคล. 2.น.พระปริต.
ပရိုတ်ကံ (ปริุต์กํ) [ปะรอดกอ.] 1.น.ด้ายคล้องคอ,ด้ายสายสิญจน์,ด้ายมงคล. 2.น.ปล้องคอ.
ပရိုတ်ထဝ် (ปริุต์ถว์) [ปะรอดทอ]น.สร้อยทองคำ.
ပရီု (ปริํุ) [ปะราม]น.ทรัพย์สินเงินทองที่นำมาช่วยเจ้าภาพผู้จัดงาน.
ပလယိုၚ် (ปลยิุง์) [ปะแลฺ.ยิฺาง]ก.รับรอง,รับผิดชอบ,รับภาระ.
ပလွဳပရာ (ปลฺวีปรา) [ปะแลฺ.วีฺปะรา]ก.พากเพียร,เพียรทำ,ดูแลรักษา.
ပလွဳရိယှ (ปลฺวีริยฺห) [ปะแลฺ.วีฺริฺยะ]ก.ทำความเพียร,ขยันหมั่นเพียร.
ပလွေဟ် (ปลฺเวห์) [ปะแลฺ.เวฺ.ฮ]ก.ปลอมตัว,แปลงกาย.
ပလက် (ปลก์) [ปะลัก]น.เหงื่อ.
ပလၚ် (ปลง์) [ปะลัง] 1.น.ขวด. 2.น.บัลลังก์,แท่นนั่ง.ပလ္လၚ်ก็ใช้
ပလၚ်ကာ (ปลง์กา) [ปะลังกา]น.กาน้ำมีพวย,ภาชนะที่ใช้หลั่งน้ำในพิธีหลวง.
ပလတ် (ปลต์) ดู ကမၠတ်
ပလန် (ปลน์) [ปะลอน]ก.คืน,โต้ตอบ,โต้แย้ง,ย้อน,เช่น คืนคำ.
ပလဟ် (ปลห์) [ปะลอ.ฮ]ก.ปลิด,เด็ด,ปลด,แกะ.
ပလှ် (ปลฺห์) [ปะลอ.ฮ]ก.ปลิด,เด็ด,ปลด,แกะ.
ပလာံ (ปลาํ) [ปะลาม]ก.ทำให้เลื้อย.
ပလာဲ (ปลาย) [ปะลาย]ก.คลี่,สยาย,ทำให้ละลาย.
ပလိၚ် (ปลิง์) [ปะเลิญ]น.ตำลึง(หน่วยเงิน).
ပလဳ (ปลี) [ปะลี]ก.โกหก,กล่าวเท็จ.
ပလဳပလန် (ปลีปลน์) [ปะลีปะลอน]ก.โกหกมดเท็จ,กลับกลอก,ปลิ้นปล้อน.
ပလုတ် (ปลุต์) ดู ဖလုတ်
ပလေ (ปเล) [ปะเล]ว.อึกทึก,อื้ออึง.
ပလေဝ် (ปเลว์) [ปะเล]ก.แก้ไข,ซ่อม,เปลี่ยน,ทำให้ดีขึ้น.
ပလေၚ် (ปเลง์) [ปะลอญ]น.ข้าวเหนียว.
ပလေတ် (ปเลต์) [ปะเลด]ก.ทา,ป้าย,ไล้,แต้ม.
ပလေပလံၚ် (ปเลปลํง์) [ปะเลปะลอง]ก.ส่งเสียงดัง.ว.เอ็ดตะโร.
ပလေဲ (ปเลัว) [ปะเลีย]ว.วาว,มันเป็นเงา,เป็นประกาย เช่น မတ်ပလေဲ ตาเป็นประกาย.
ပလေဝ်ပလေတ် (ปเลว์ปเลต์) [ปะเลปะเลด]ก.แก้ไข,ซ่อมแซม,เปลี่ยนแปลง,ทำให้ดีขึ้น.
ပလေဟ် (ปเลห์) [ปะเล.ฮ] 1.ก.เชิด,ชักหุ่น. 2.ก.บ่งการ,กำกับ.
ပလေံ (ปเลํ) ดู မၠေံ
ပလေဲဖျဳဖျဳဖျဴဖျဴ (ปเลัวผฺยีผฺยีผฺเยาผฺเยา) [ปะเลียพฺยีพฺยีพฺยาวพฺยาว]ว.แวววับ แวววับเป็นประกาย.
ပလော (ปโล) [ปะเลา] 1.น.ทำให้กลิ้ง. 2.ลน.รอบ เช่น กลิ้งไปได้รอบหนึ่ง.
ပလောန် (ปโลน์) [ปะโลน]น.ทับทิม.
ပလောပ် (ปโลป์) [ปะโลบ]น.ตั้งถิ่นฐาน,สมรส,ทำให้เข้ากัน.
ပလောဘန် (ปโลภน์) [ปะโลพฺอน]ก.ยั่วยวน,ล่อใจ,ประโลม.
ပလောံ (ปโลํ) [ปะโล.]น.เสื้อ.
ပလံၚ် (ปลํง์) [ปะลอง]ก.ส่ง.
ပလး (ปลห์) [ปะละฮ] 1.ว.บริสุทธิ์ เช่น ဍာ်ပလး น้ำบริสุทธิ์. 2.ก.คลี่.
ပလိုက် (ปลิุก์) [ปะลิาก] 1.น.ปรโลก,โลกหน้า. 2.ก.เจาะ,ทำให้ทะลุ.
ပလိုၚ် (ปลิุง์) [ปะลิาง]น.บ่อน้ำ,แอ่ง,หลุม.
ပလိုတ် (ปลิุต์) [ปะลอด] 1.ก.ทำให้ดับ,ดับ เช่น ပလိုတ်ပမတ် ดับไฟ. 2.น.ทิศตะวันตก.
ပလီု (ปลิํุ) [ปะลาม]ก.ทำให้เสีย,ทำลาย.
ပလီုပလာ် (ปลิํุปลา์) [ปะลามปะลาจ]ก.ทำให้เสียหาย,ทำลายให้เสียหาย.
ပလိုဟ် (ปลิุห์) [ปะลอ.ฮ] 1.ก.ทำให้ทะลุ,เจาะ. 2.แจ้ง(ข่าว).
ပဝ (ปว) [ปะวะ]น.การกระทำ,ความ,การ.
ပဝစနာဲ (ปวจนาย) [ปะวะจะนาย]น.การบิดพลิ้ว,การหลอกลวง,การแสแสร้ง,ความเจ้าเล่ห์.
ပဝတ် (ปวต์) [ปะวฺอด]ก.แสดงความเคารพ,ทำวัตรปฏิบัติ,ก้มกราบ.
ပဝန် (ปวน์) [ปะวอน]น.การยิง,ชั่วระยะที่ยิง.
ပဝါ (ปวา) [ปะวา]น.พรรคพวก,พวกพ้อง,เพื่อนฝูง,บริวาร,หมู่เหล่า.
ပဝါက် (ปวาก์) ดู ကဝါတ်
ပဝါရဏာ (ปวารณา) [ปะวาระนา]ก.ปวารณา,เสนอ(ตัว),อนุญาตให้ว่ากล่าวได้.
ပဝိၚ် (ปวิง์) [ปะเวิญ]น.ข่า(พืช).
ပဝိၚ်ကၞုဲ (ปวิง์กฺนุย) [ปะเวิญกะนุย]น.ข่าลิง(สมุนไพร).
ပဝိၚ်ဇၞော် (ปวิง์ชฺโน์) [ปะเวิญแจฺ.โนฺก]น.ข่าแกง,ข่าใหญ่.
ပဝဳပဝူ (ปวีปวู) [ปะวีปะเวา] 1.น.บริเวณโดยรอบ,ขอบเขต. 2.ก.ห้อมล้อม,แวดล้อม.
ပဝဳဗဝိုၚ် (ปวีพวิุง์) [ปะวีแปฺ.วิฺาง] 1.ก.แวดล้อม,แวดห้อม,ห้อมล้อม. 2.น.บริเวณรอบ ๆ.
ပဝူ (ปวู) [ปะเวา]ก.การพัน. 2.ลน.รอบ,ขนด.
ပဝူကၠန် (ปวูกฺลน์) [ปะเวากฺลอน] 1.น.ปล้องไฉน. 2.น.ขนดงูเหลือม.
ပဝေၚ် (ปเวง์) [ปะวอญ]น.การละเล่น,กีฬา.
ပဝေဏဳ (ปเวณี) [ปะเวนอย]น.ประเพณี,ขนบธรรมเนียม.
ပဝံက် (ปวํก์) [ปะวอก]น.การเปิด,การชี้แจง,การอธิบาย เช่น ပဝံက်အရထการอธิบายอรรถกถา.
ပဝံၚ် (ปวํง์) [ปะวอง] 1.น.พวก,เพื่อนเล่น,พรรคพวก,เกลอ. 2.น.การคบหา,การรวม,การสมาคม. 3.น.ของจำนำ.
ပဝံၚ်ဖဝက် (ปวํง์ผวก์) [ปะวองพะวัก]น.การคบหาเป็นเพื่อนฝูง,การรวมเป็นพวกเดียวกัน.
ပဝိုၚ် (ปวิุง์) [ปะวิาง]น.ครอบครอง,อาณาเขต,เขตปกครอง,การเป็นเจ้าของ.
ပသ (ปส) [ปะซะ]ว.เหม็น.
ပသ္ကံတဲ (ปสฺกํตัว) [ปะซะกอ.ตัว]ก.เป็นคู่มือ เช่น อาวุธหรือไม้เท้า.
ပသစါ (ปสจา) [ปะซะจา]ก.ถือน้ำพิพัฒสัตยา,ร่วมสาบาน.
ပသတိ (ปสติ) [ปะซะตอย.]ก.ระวัง,ตั้งสติ.
ပသမတ်သစ္စ (ปสมต์สจฺจ) [ปะซะมอดซอดเจีย.]ก.ทำสัตยาบรรณ.
ပသလဲ (ปสลัว) [ปะซะลัว]ก.เป็นที่พึ่ง,เป็นที่ไว้วางใจ
ပသလဲလၜေါက် (ปสลัวลโบก์) [ปะซะลัวแลฺ.โบก]ก.เป็นที่พึ่งพิง,เป็นที่ยึดเหนี่ยว.
ပသက်သဳ (ปสก์สี) [ปะซักซอย]ก.เป็นหลักฐาน,เป็นพยาน.
ပသာ (ปสา) [ปะซา]น.หน่วยมาตราชั่ง1ปะสาเท่ากับ100บาท.
ပသာ် (ปสา์) [ปะซาจ]น.เดือนหกทางจันทรคติ.
ပသာတ် (ปสาต์) [ปะซาด]น.ความสว่าง,ความรุ่งโรจน์,ความรุ่งเรือง,ความเลื่อมใส.
ပသာန် (ปสาน์) [ปะซาน]น.ไอแดด,พยับแดด,รังสี.
ပသုန် (ปสุน์) ดู မသုန်
ပသေက် (ปเสก์) [ปะเซียก] 1.ก.อภิเษก. 2.ก.ปรุง เช่น ปรุงปลาร้า.
ပသေက်ပသဝ် (ปเสก์ปสว์) [ปะซอจปะซอ]น.การอวยพร,การให้พร,การประสิทธิ์ประสาท.
ပသေၚ်တဲ (ปเสง์ตัว) [ปะเซียงตัว]ก.ประสานมือ.
ပသဲ (ปสัว) [ปะซัว]น.เหล็ก.
ပသဲဍာ် (ปสัวฑา์) [ปะซัวดาจ]น.อะลูมิเนียม.
ပသိုန် (ปสิุน์) [ปะซอน]น.คำมั่น,สัญญา,ประกัน,ตั้งสัตย์ปฏิญาณ.
ပဟဲ (ปหัว) [ปะฮัว] 1.ก.ทำให้หายโกรธ,ปราบ,ทำให้สงบ. 2.ก.ผึ่งในที่ร่ม.
ပအဓိထာန် (ปอธิถาน์) [ปะอะทิฺทาน]ก.อธิษฐาน.
ပအနိၚ်အပိုၚ် (ปอนิง์อปิุง์) [ปะอะเนิฺญอะปิาง]ก.ใช้กำลังบังคับ,ใช้อำนาจบังคับ.
ပအရီု (ปอริํุ) [ปะอะเริฺม]ก.เพ่งความสนใจ.
ပအသာ (ปอสา) [ปะอะซา]ก.คบหา,สมาคม.
ပအပ် (ปอป์) [ปะออบ]ก.มอบ,ทูลเกล้า.
ပအပ်ပြာပ် (ปอป์ปฺราป์) [ปะออบปฺราบ]ก.มอบ,ทูลเกล้า.
ပအာ (ปอา) [ปะอา]น.ความประพฤติ,มารยาท,อาการที่แสดงออก.
ပ္အာ (ปฺอา) [ปะอา]น.ความประพฤติ,มารยาท,อาการที่แสดงออก.
ပအာကာရှ (ปอาการฺห) [ปะอาการะ]ก.แสดงอาการ.
ပ္အာဒဂေတ် (ปฺอาทเคต์) [ปะอาแตฺ.เกฺด]น.กิริยา,มารยาท.
ပအာဲပအာဲ (ปอายปอาย) [ปะอายปะอาย]ว.เปล่งเสียงดีใจ,สดใสร่าเริง.
ပအာသာဒ (ปอาสาท) [ปะอาซาแตฺ.]ก.คบหา,สมคบ,สมาคม.
ပအုမ် (ปอุม์) ดู ဖအုမ်
ပ္အုဲ (ปฺอุย) ดู လွုဲ
ပ္အောဝ် (ปฺโอว์) ดู ဖ္အောဝ်
ပအံ (ปอํ) [ปะออ.]ก.อาเจียน,อ้วก.
ပ္အံၚ် (ปฺอํง์) ดู ဖ္အံၚ်
ပ္အဵု (ปฺเออ̂) [ปะเออ]น.เกลือ.
ပ္အဵုသိန္ဓဴ (ปฺเออ̂สินฺเธา) [ปะเออซินแทฺ-า]น.เกลือสินเธาว์.
ပက် (ปก์) [ปัก] 1.ก.สาด เช่น สาดน้ำ. 2.น.ปักษ์.
ပက္ကတိ (ปกฺกติ) [ปักกะตอย.]ว.ปกติ.
ပက္ကရ (ปกฺกร) [ปักกะระ]น.ประการ,อย่าง,ประเภท,ชนิด.
ပက်စွေက် (ปก์จฺเวก์) [ปักจะเวียก]น.กาฬปักษ์,ข้างแรม.
ပက်ပါ (ปก์ปา) [ปักปา]น.ละลอกคลื่นเล็กๆ.
ပက်မံက် (ปก์มํก์) [ปักมฺอก]น.สุขปักษ์,ข้างขึ้น.
ပၚ် (ปง์) [ปัง] 1.ก.ยก. 2.น.คุณไสย.
ပၚ်ယဵု (ปง์เยอ̂) [ปังเยฺอ]ก.ยกขึ้นเหนือศีรษะ,เทิดทูน.
ပၚ်သမိၚ် (ปง์สมิง์) [ปังซะเมิญ]ก.สดับตรับฟัง.
ပစ္စန္တရး (ปจฺจนฺตรห์) [ปอดจันตะระฮ]น.ชนบท.
ပစ္စုပန် (ปจฺจุปน์) [ปอดจุปอน]น.ปัจจุบัน.
ပစ္စေက (ปจฺเจก) [ปอดเจกะ]น.เอกชน,ปัจเจกบุคคล.
ပစ္စေကဗုဒ္ဓ (ปจฺเจกพุทฺธ) [ปอดเจกะปฺุด]น.พระปัจเจกพุทธเจ้า.
ပစ္စဲ (ปจฺจัว) [ปอดจัว]น.ปัจจัย,เครื่องดำรงชีพ.
ပစ္ဆိမ (ปจฺฉิม) [ปอดชิแมฺ.]ว.สุดท้าย.
ပည္စ (ปญฺจ) [ปอนจะ]น.ห้า.
ပည္စမ (ปญฺจม) [ปอนจะมะ]ว.ที่5 .
ပည္စမူကွေဲ (ปญฺจมูกฺเวัว) [ปอนจะมฺูเกฺวีย]น.รากแคแตร.
ပည္စမူခဍောၚ်စိၚ် (ปญฺจมูขโฑง์จิง์) [ปอนจะมฺูคะโดงเจิญ]น.มะเขือใหญ่ชนิดหนึ่ง สีม่วง ผลใหญ่แป้น.
ပည္စမူဂြေၚ်အေက် (ปญฺจมูคฺเรง์เอก์) [ปอนจะมฺูเกฺฺรียงเอียก]น.รากเพกา,รากลิ้นฟ้า.
ပည္စမူဇၞော် (ปญฺจมูชฺโน์) [ปอนจะมฺูแจฺ.โนฺก]น.รากใหญ่5อย่าง มักหมายถึงรากไม้ยืนต้น.
ပည္စမူဍောၚ်ကဏ္ဏိကာ (ปญฺจมูโฑง์กณฺณิกา) [ปอนจะมฺูโดดกอนนิกา]น.มะเขือกรรณิกา.
ပည္စမူဍောတ် (ปญฺจมูโฑต์) [ปอนจะมฺูโดด]น.รากเล็ก5ชนิด มักหมายถึงรากไม้ที่ไม่มีรากแก้ว.
ပည္စမူဖျောဝ် (ปญฺจมูผฺโยว์) [ปอนจะมฺูโพฺย]น.เปราะหอม.
ပည္စမူဗဳ (ปญฺจมูพี) [ปอนจะมฺูปีฺ]น.รากมะตูม.
ပည္စမူရာံမှနှေဝ် (ปญฺจมูราํมฺหนฺเหว์) [ปอนจะมฺูรฺามมะเน]น.รากคัดริ้น.
ပည္စမူသာဲသာတ် (ปญฺจมูสายสาต์) [ปอนจะมฺูซาด]น.รากลำไย.
ပည္စမူသဳလဝန်ကၟက် (ปญฺจมูสีลวน์กฺมก์) [ปอนจะมฺูซอยละวฺอนกะมัก]น.หญ้าเกล็ดหอยตัวผู้.
ပည္စမူသဳလဝန်ၝောံ (ปญฺจมูสีลวน์โบ̱ํ) [ปอนจะมฺูซอยวฺอนโบฺ.]น.หญ้าเกล็ดหอยตัวเมีย.
ပည္စဝဝ်မသုန် (ปญฺจวว์มสุน์) [ปอนจะวฺอแมฺ.ซุน]น.ปัญจะวัคคีทั้ง ๕.
ပည္စသိက္ခာ (ปญฺจสิกฺขา) [ปอนจะเซิจคา]น.ศีลห้า.
ပည္စၚ်္ဂ (ปญฺจง์ฺค) [ปอนจังแกฺ.]ว.ห้าส่วน,องค์ห้า เช่น ကွိၚ်ပည္စၚ်္ဂ เครื่องดนตรีเครื่องห้า.
ပည္ညာ (ปญฺญา) [ปอนญา]น.ปัญญา.
ပည္ညာလညာတ် (ปญฺญาลญาต์) [ปอนญาแลฺญฺาด]น.ปัญญา,ความรู้,ความเห็น.
ပည္ညာလၚ်ကာ (ปญฺญาลง์กา) [ปอนญาแลฺงกา]น.นมราชสีห์,พิษหนาด.
ပည္ညာလၚ်ကာ (ปญฺญาลง์กา) [ปอนญาแลฺงกา]น.พิศนาด.
ပည္ညာသတိ (ปญฺญาสติ) [ปอนญาซะตอย.]น.ปัญญาที่ระลึกได้,ปัญญาที่มีสติกำกับ.
ပဏ္ဍု (ปณฺฑุ) [ปอนเดา.]น.บัลลังก์ศิลา..
ပဏ္ဍုကၟဝ် (ปณฺฑุกฺมว์) [ปอนเดา.กะมอ]น.บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์.
ပဏ္ဏ (ปณฺณ) [ปอนนะ]น.ใบ.
ပဏ္ဏကာရ (ปณฺณการ) [ปอนนะการะ]น.ของกำนัล,เครื่องบรรณาการ,ของขวัญ.
ပဏ္ဏရသမ (ปณฺณรสม) [ปอนนะแรฺ.ซะมะ]ว.ที่ ๑๕.
ပဏ္ဏသာ (ปณฺณสา) [ปอนนะซา]น.บรรณศาลา,อาศรม.
ပတ် (ปต์) [ปอด]ก.นวด,บีบ,รีด,เฟ้น.
ပတ္တနာ (ปตฺตนา) [ปอดตะนา]น.ความปราถนา,ความประสงค์.
ပတ္တိညာန် (ปตฺติญาน์) [ปอดตอย.ญฺาน]น.ปฏิญาณ,สัญญา.
ပတ်ပေါန် (ปต์โปน์) [ปอดโปน]ก.บีบนวด,นวดเฟ้น.
ပတြာ (ปตฺรา) [ปอดตฺรา]น.หนังสือ,บัตร.
ပတ်သြဴ (ปต์สฺเรา) [ปอดซาว]ก.ปัสสาวะ.
ပတ်သဴ (ปต์เสา) [ปอดซาว]ก.ปัสสาวะ.
ပဒၟ (ปทฺม) [ปอดแตฺ.แมฺ.]น.ดอกบัว,โดยปริยายหมายถึงนมผู้หญิง.
ပန် (ปน์) [ปอน] 1.ว.สี่. 2.ก.ยิง เช่น ပန်သေနာတ် ยิงปืน,ดีด เช่น ပန်တောဝ် ดีดฝ้าย.
ပန်ကၠၚ် (ปน์กฺลง์) [ปอนกฺลัง]ว.สี่เหลี่ยม.
ပန်စေါဟ် (ปน์โจห์) [ปอนโจ.ฮ]น.สี่สิบ.
ပပ် (ปป์) [ปอบ]ว.สกปรก,มอบแมม,โสมม.
ပဗ္ဗဇ (ปพฺพช) [ปอบแปฺ.แจฺ.]ก.บรรพชา,บวช.
ပဗ္ဗတ (ปพฺพต) [ปอบแปฺ.ตะ]น.บรรพต,ภูเขา.
ပဝ် (ปว์) [ปอ] 1.ก.บิน. 2.ก.มรณภาพ.
ပဝ်ဍုန် (ปว์ฑุน์) [ปอดุน]น.เสาดั้ง.
ပသ္သာဓန (ปสฺสาธน) [ปอดซาแทฺ.แนฺ.]น.เครื่องแต่งกาย,เครื่องประดับกาย.
ပသ္သာဝမက် (ปสฺสาวมก์) [ปอดซาแวฺ.แมฺก]น.ช่องปัสสาวะ,ทวารเบา.
ပဿဴ (ปเสฺสา) [ปอดซาว]ก.ปัสสาวะ.
ပဟ် (ปห์) [ปอ.ฮ] 1.น.อีเก้ง. 2.ก.หลุดลอยไร้ทิสทาง.
ပဟ် (ปห์) [ปอ.ฮ]น.เก้ง.
ပှ် (ปฺห์) [ปอ.ฮ] 1.น.อีเก้ง. 2.ก.หลุดลอยไร้ทิศทาง เช่น ဂၠုၚ်ပဟ် เรือลอย.
ပဟ်လှဟ် (ปห์ลฺหห์) [ปอ.ฮลอ.ฮ]ก.แตกแยกออกไป,เคว้งคว้าง.
ပါ (ปา) [ปา] 1.น.นกเขาชวา. 2.ก.ร่วมด้วย,ผสมเข้าด้วย. 3.ก.ขวาง,สะกัด. 4.ก.ติด.
ပါက် (ปาก์) [ปาจ]ก.ผ่า.
ပါၚ်ဂၠံၚ် (ปาง์คฺลํง์) [ปาญกฺฺลอง]น.ปากทาง,ต้นทาง.
ပါက်ဂမ္စာဲ (ปาก์คมฺจาย) [ปาจกฺอมจาย]ก.ผ่าให้กระจายออก,แยกออก,แบ่งออก.
ပါကဇါတ် (ปากชาต์) [ปากะจฺาด]น.ทองหลางใบมน.
ပါက်ဒကး (ปาก์ทกห์) [ปาจแตฺ.กะฮ]ก.แตกแยก,แตกตัว,แยกตัวออก.
ပါက်သၠေက် (ปาก์สฺเลก์) [ปาจซะลอจ]ก.ผ่าให้แหลก,สับให้ละเอียด,ผ่าเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย.
ပါၚ် (ปาง์) [ปาญ]น.ปาก,ช่อง เช่น ပါၚ်ကြုၚ် ปากคลอง.
ပါၚ်ကနက် (ปาง์กนก์) [ปาญกะนัก]น.รักแร้.
ပါၚ်ကၠ (ปาง์กฺล) [ปาญกฺละ] 1.น.คีมปากนกแก้ว. 2.น.จั่นดักสัตว์,กับดักสัตว์.
ပါၚ်သၞောဲ (ปาง์สฺโนัว) [ปาญซะนัว]ก.ปากเปราะ.
ပါစိဏ (ปาจิณ) [ปาจินะ]น.ประจิม,ทิศตะวันตก.
ပါဏာတိပါတ် (ปาณาติปาต์) [ปานาตอย.ปาด]น.การฆ่าสัตว์,ปาณาติปาต.
ပါတ် (ปาต์) [ปาด] 1.ก.เกิด,อุบัติ. 2.น.หน่วยเวลา6นาที เท่ากับ1ปาต.
ပါတ်ဘၚ် (ปาต์ภง์) [ปาดแพฺง]ก.ปีติ,ยินดี.
ပါတိမုက္ခ (ปาติมุกฺข) [ปาตอย.เมิฺกคะ]น.พระปาฎิโมกข์.
ပါတိဟာ (ปาติหา) [ปาตอย.ฮา]น.ปาฏิหาริย์.
ပါဒ (ปาท) [ปาแตฺ.] 1.น.เท้า. 2.น.บาท(มาตราเงินไทย).
ပါန် (ปาน์) [ปาน]ก.ขอ,อ้อนวอน.
ပါန်ခဳ (ปาน์ขี) [ปานคี]น.ช่างวาดเขียน,จิตรกร.
ပါန်ခေန်တခဳ (ปาน์เขน์ตขี) [ปานเคนตะคี]น.ช่างภาพ.
ပါန်တသဝ် (ปาน์ตสว์) [ปานตะซอ]ก.กราบเรียน,ขอโอกาส.
ပါန်ဒေ (ปาน์เท) [ปานเตฺ]น.ช่าง10หมู่.
ပါန်ပတီ (ปาน์ปติํ) [ปานปะติม]ก.แจ้งให้ทราบ,กราบเรียนให้ทราบ.
ပါန်ပၞုတ် (ปาน์ปฺนุต์) [ปานปะนุด]น.ช่างแกะสลัก.
ပါန်ပေန် (ปาน์เปน์) [ปาเปน]น.ช่างกลึง.
ပါန်မုတ် (ปาน์มุต์) [ปานมฺุด]น.ช่างแกะสลัก.
ပါန်အခေါၚ် (ปาน์อโขง์) [ปานอะโคง]ก.ขอโอกาส,ขออนุญาต.
ပါန်အဝဵု (ปาน์อเวอ̂) [ปานอะเวฺอ]ก.ขอรับคำสั่ง,ขออำนาจ.
ပါပ (ปาป) [ปาปะ]น.บาป,ความชั่ว.
ပါပမိတ် (ปาปมิต์) [ปาปะมิด]น.มิตรชั่ว,มิตรพาล.
ပါပါၚ် (ปาปาง์) [ปาปาญ]ก.ติดปาก.
ပါမ် (ปาม์) [ปาม]ก.ดัก เช่น ပါမ်က ดักปลา.
ပါမြိ (ปามฺริ) [ปาแมฺ.ริฺ] 1.ก.ขัดข้อง,ขัดขวาง. 2.ว.ไร้ประโยชน์.
ပါမုက် (ปามุก์) [ปาเมิฺก]ก.ขวางหน้า.
ပါဲ (ปาย) [ปาย] 1.ก.หลีก. 2.ว.ซ้าย เช่น တဲပါဲ มือซ้าย.
ပါဲကၠေံ (ปายกฺเลํ) [ปายเกฺล.] 1.ก.เว้นจาก,เว้นแต่,นอกจาก. 2.ก.หลีกเสีย,เลี่ยงเสีย.
ပါဲစိုတ် (ปายจิุต์) [ปายจอด]น.อาบัติปาจิตตีย์.
ပါယှာ (ปายฺหา) [ปายา]ก.ขวาง,กีดกั้น.
ပါရမဳ (ปารมี) [ปาระมอย]น.บารมี.
ပါရမဳကာန် (ปารมีกาน์) [ปาระมอยกาน]น.ชื่อวรรณกรรมมอญเกี่ยวกับการบำเพ็ญบารมีของพระพุทธเจ้า.
ပါသာဒ (ปาสาท) [ปาสาแตฺ.]น.ปราสาท.
ပါဠိ (ปาฬิ) [ปาลอย.]น.บาลี.
ပါဠိပဒဴ (ปาฬิปเทา) [ปะลอย.ปะแตฺ-า]น.ภาษาอันศักดิ์สิทธิ์.
ပိ (ปิ) [ปอย.]ว.สาม.
ပိက် (ปิก์) [เปิจ]ว.ดี,สวย,งาม,แจ๋ว,เข้าที.
ပိက်လိက် (ปิก์ลิก์) [เปิจเลิฺจ]ว.สวยจริง,งามแท้,แจ๋วแหวว.
ပိၚ်ဂလ (ปิง์คล) [เปิญแกฺ.แลฺ.]น.ชื่อกษัตริย์ในวรรณกรรมพุทธศาสนา.
ပိၚ်မှၚ် (ปิง์มฺหง์) [เปิญมัง]น.กลองเปิงมาง.
ပိၚ်သာတ် (ปิง์สาต์) [เปิญซาด]น.ปีศาจ.
ပိစှ်ော (ปิจฺหโ์) [ปอย.โจ.ฮ]ว.สามสิบ.
ပိဋကတ်ပိ (ปิฏกต์ปิ) [ปอย.ตะกอดปอย]น.พระตรัยปิฎก.
ပိဏ္ဍပါတ် (ปิณฺฑปาต์) [ปินดะปาด]ก.บิณฑบาต.
ပိန် (ปิน์) [ปิน]ก.นวด เช่น ပိန်သြောံ นวดข้าว.
ပဳတိ (ปีติ) [ปอยตอย]ว.ปีติ,ยินดี.
ပု (ปุ) [เปา.]ก.ขึ้นอืด เช่น ဇွပု ศพขึ้นอืด.ว.อืด.ห่าม(ผลไม้).
ပုဂ္ဂလပညပ် (ปุคฺคลปญป์) [เปิกแกฺ.แลฺ.ปะญอบ]น.บุคคลบัญญัติ(ชื่อคัมภีร์พระอภิธรรม).
ပုၚ် (ปุง์) [เปิง] 1.น.ข้าวสุก. 2.น.อีสุกอีใส. 3.ว.ขวา เช่น มือขวา.
ပုၚ်ကမုဟ် (ปุง์กมุห์) [เปิงกะมุฮ]น.ข้าวสุกที่เหลือค้าง.
ပုၚ်ကၠေၚ် (ปุง์กฺเลง์) [เปิงกฺลอญ]น.ข้าวมัน
ပုၚ်ကွာၚ်အမာဲ (ปุง์กฺวาง์อมาย) [เปิงกฺวาญอะมฺาย]น.ข้าวปลาอาหาร.
ပုၚ်ခဍေက် (ปุง์ขเฑก์) [เปิงคะดอจ]น.ข้าวเปียก,ชื่อของหวานชนิดหนึ่งหุงด้วยกระทิ.
ပုၚ်ခမူ (ปุง์ขมู) [เปิงคะเมา]น.วิญญาณ.
ပုၚ်ခရဲ (ปุง์ขรัว) [เปิงคะรัว]น.ข้าวสวย.
ပုၚ်ၚး (ปุง์งห์) [เปิงแงฺ.ฮ]น.ข้าวที่กินเหลือ,ข้าวเหลือเดน.
ပုၚ်ဍာ် (ปุง์ฑา์) [เปิงดาจ]น.ข้าวแช่.
ပုၚ်စေ (ปุง์เจ) [เปิงเจ]น.ข้าวตัง.
ပုၚ်တူ (ปุง์ตู) [เปิงเตา]น.ข้าวตัง.
ပုၚ်ထပေက် (ปุง์ถเปก์) [เปิงทะปอจ]น.ข้าวแฉะ.
ပုၚ်ဒလာၚ် (ปุง์ทลาง์) [เปิงแตฺ.ลฺาญ]น.ฟองน้ำข้าว.
ပုၚ်ဒိပ် (ปุง์ทิป์) [เปิงติฺบ]น.ข้าวกระยาทิพย์,ข้าวทิพย์
ပုၚ်နာဍူ (ปุง์นาฑู) [เปิงแนฺ-าดู]น.ข้าวตู.
ပုၚ်ပမန် (ปุง์ปมน์) [เปิงปะมอน]น.ข้าวมธุปายาส.
ပုၚ်မောဝ် (ปุง์โมว์) [เปิงโมฺ]น.ข้าวตาก.
ပုၚ်သၚ်ကြာန် (ปุง์สง์กฺราน์) [เปิงซักกฺราน]น.ข้าวแช่.
ပုၚ်ၜိုဟ် (ปุง์บิุห์) [เปิงบอ.ฮ]น.ข้าวต้ม.
ပုစ္ဆာ (ปุจฺฉา) [ปุดชา]ก.คำถาม.
ပုစတ် (ปุจต์) [เปา.จอด]ว.ท้องเดิน,ท้องเสีย.
ပုဏ္ဏမဳ (ปุณฺณมี) [ปุนนะมอย] 1.ก.เต็ม. 2.น.วันพระจันทร์เต็มดวง,วันเพ็ญ.
ပုတ် (ปุต์) [ปุด]ก.เจาะ,สกัด,แกะ.
ပုတ်ဂၠတ် (ปุต์คฺลต์) [ปุดกฺฺลอด]ก.แกะสลัก.
ပုတ္တရပ် (ปุตฺตรป์) [ปุดตะรฺอบ]น.มหาดเล็ก.
ပုတမိုဟ် (ปุตมิุห์) [เปา.ตะมอ.ฮ]ว.อืด,ฉุ,พอง.
ပုထုဇန် (ปุถุชน์) [เปา.เทา.จฺอน]น.ปุถุชน.
ပုန် (ปุน์) [ปุน]ก.กบฏ.
ပုဗ္ဗ (ปุพฺพ) [ปุบแปฺ.]บุพ.ก่อน,หน้า,ข้างหน้า.
ပုံ (ปุํ) [ปุม]น.ปูม,นิทาน,นิยาย.
ပုရေဘတ် (ปุเรภต์) [เปา.เรฺพฺอด]น.เวลาก่อนเที่ยงวัน.
ပူ (ปู) [เปา] 1.น.นกเขา. 2.ก.พัน เช่น พันด้วยเชือก.
ပူကၠေဟ် (ปูกฺเลห์) [เปาเกฺล.ฮ]ก.สะใบ,พาด,พันพาด.
ပူကွိၚ် (ปูกฺวิง์) [เปาเกฺวิญ]ก.ล้อมวง,พันรอบ.
ပူဂၠဴ (ปูคฺเลา) [เปาแกฺฺล-า]ก.หุ้มผ้าพันกายคล้ายพระสงฆ์ห่มจีวร.
ပူဂဵု (ปูเคอ̂) [เปาเกฺอ]น.บุคคล.
ပူဂိုဝ် (ปูคิุว์) [เปาเกฺอ]น.บุคคล.
ပူဆာ (ปูฉา) [เปาชา]ว.ร้อนใจ,เดือดร้อน,ทุกข์ใจ.
ပူဇဴ (ปูเชา) [เปาแจฺ-า]ก.บูชา.
ပူဇဴသကာ (ปูเชาสกา) [เปาแจฺ-าซะกา]ก.บูชาสักการะ,เซ่นสรวง.
ပူတလီ (ปูตลิํ) [เปาตะลิม]ก.พัน,พาด.
ပူတိ (ปูติ) [เปาตอย.]น.นกเขาดิน.
ပူဒက် (ปูทก์) [เปาแตฺก]ก.ผูกขมวด,ผูกมัด.
ပူပါ (ปูปา) [เปาปา]น.นกเขาชวา.
ပူဗိုက် (ปูพิุก์) [เปาปิฺาก]ก.นุ่งผ้าพันกายม้วนรอบ ๆ.
ပူဗိုၚ် (ปูพิุง์) [เปาปิฺาง]ก.ล้อม,ห้อมล้อม,มุงดู.
ပူမဟ် (ปูมห์) [เปามอ.ฮ]ก.รื่นเริง,ปราโมทย์,ยินดี,ปรีดา.
ပူရိသာတ် (ปูริสาต์) [เปารอย.ซาด]น.บริษัท,สาวก,บริวาร.
ပူလေၚတ် (ปูเลงต์) [เปาแลฺ.เงฺด]ก.พันรัด,พันรัดให้แน่น.
ပေ (เป) [เป] 1.น.หลอด. 2.ว.เป๋ เช่น ဇိုၚ်ပေ ขาเป๋. 3.น.ฟุต(หน่วยวัด)เท่ากับ12นิ้ว.
ပေက် (เปก์) [ปอจ]ก.ยำ เช่น ပေက်ကဝေက် ยำของยำ. 2.ว.เลอะเลือน(มักใช้กับคนสูงอายุ).
ပေက် (เปก์) [เปียก]ก.แตกหนี เช่น ပၞာန်ပေက် ทัพแตกหนี.
ပေက်ကဝေက် (เปก์กเวก์) [ปอจกะวอจ]ก.ตำส้ม,ปรุงอาหารประเภทยำ.
ပေက်စဳ (เปก์จี) [เปียกจี]ก.หนีกระเจิดกระเจิง,หนีกระจัดกระจาย.
ပေက်တောံ (เปก์โตํ) [ปอจโตม]ว.เลอะเลือน,หลงลืม,จู้จี้ มักใช้กับคนสูงอายุ.
ပေက်ပြး (เปก์ปฺรห์) [เปียกปฺระฮ]ก.หนีกระเจิดกระเจิง.
ပေက်ၜိုၚ် (เปก์บิุง์) [ปอจบิาง]ก.ดองผัก,ยำผักดอง.
ပေၚ် (เปง์) [ปอญ]ว.เต็ม,บริบูรณ์.
ပေၚ်က္ဍတ် (เปง์กฺฑต์) [ปอญกะดอด]ว.เต็มเหยียด,แน่น.
ပေၚ်ဂအုဟ် (เปง์คอุห์) [ปอญแกฺ.อุฮ]ว.เต็มจนพูน.
ပေၚ်စူ (เปง์จู) [ปอญจู]ว.เต็ม.
ပေၚ်ဇါ (เปง์ชา) [ปอญแจฺ-า]ว.เต็มเปี่ยม.
ပေၚ်တး (เปง์ตห์) [ปอญตะฮ]ว.ก.เต็มเสมอขอบ,เต็มพอดี.
ပေၚ်ထိ (เปง์ถิ) [ปอญทิ]ว.แน่นหนา,แออัด.
ပေၚ်ဗဂါ (เปง์พคา) [ปอญแปฺ.แกฺ-า]ว.เต็มเปี่ยม.
ပေၚ်ဗဝ် (เปง์พว์) [ปอญปฺอ]ว.เต็มที่,มากมาย.
ပေၚ်လှေံ (เปง์ลฺเหํ) [ปอญเล.]ว.มากล้น,ล้นเหลือ.
ပေၚ်သူ (เปง์สู) [ปอญเซา]ว.เต็มอัตรา.
ပေတ် (เปต์) [เปด]ว.แฟบ,ยุบ,ลีบ เช่น ဗုၚ်ပေတ် ท้องแฟบ.
ပေဖဂိုဟ် (เปผคิุห์) [เปพะเกฺอ.ฮ]น.นกหวีด.
ပေဝ် (เปว์) [เป] 1.น.ปี่. 2.ยอดอ่อนที่ยังไม่คลี่. 3.น.ต่าง. 2.ก.บรรทุก,ขน.
ပေဟ် (เปห์) [เป.ฮ] 1.ก.ดีด,เตะไปข้างหลังอย่างวัวหรือม้าเป็นต้น. 2.ว.เฉี่ยว,แฉลบ,เห,เฉ. 3.น.กระจง.
ပေါၚ် (โปง์) [โปง]ว.ปูด,บวม,เป่ง,โน,นูน.
ပေါၚ်မှဇၞော် (โปง์มฺหชฺโน์) [โปงมะแจฺ.โนฺก]น.มะกล่ำใหญ่.
ပေါၚ်မှဍောတ် (โปง์มฺหโฑต์) [โปงมะโดด]น.มะกล่ำเล็ก.
ပေါၚ်မှဗ္ကေတ် (โปง์มฺหพฺเกต์) [โปงมะแปฺ.เกด]น.มะกล่ำหนู.
ပေါၚ်မှဗ္တာၚ် (โปง์มฺหพฺตาง์) [โปงมะแปฺ.ตาญ]น.มะกล่ำขาว
ပေါၚ်မှသက်ဂၞိၚ် (โปง์มฺหสก์คฺนิง์) [โปงมะซักแกฺ.เนฺิญ]น.มะกล่ำหนู.
ပေါၚ်လး (โปง์ลห์) [โปงแลฺ.ฮ]ก.ปลาบปลื้ม,ยินดี,ดีใจ.
ပေါၚ်လိုတ် (โปง์ลิุต์) [โปงลอด]น.สะดือ.
ပေါတ် (โปต์) [โปด]ก.ขัด,ถู,รูด(ปลาไหล).
ပေါတ်ပေါန် (โปต์โปน์) [โปดโปน]ก.น.ขัดถู,บีบนวด,ขัด,ถู.
ပေါန် (โปน์) [โปน] 1.ก.นวด,เฟ้น. 2.ฮึด,กับคิดมุ,มุให้สำเร็จ.
ပေါဲ (เปาย) [ปัว]น.มรสพ,งานรื่นเริง,งานสมโภช,เทศกาล.
ပေါဲချေံ (เปายขฺเยํ) [ปัวเคฺย.ฮ]น.งานแข่งม้า.
ပေါဲဂၠုၚ် (เปายคฺลุง์) [ปัวเกฺฺลิง]น.งานแข่งเรือ.
ပေါဲဂၠဴ (เปายคฺเลา) [ปัวแกฺฺล-า]น.งานชนวัว.
ပေါဲစါၚ် (เปายจาง์) [ปัวจาญ]น.งานชนไก่.
ပေါဲဇါ (เปายชา) [ปัวแจฺ-า]น.นายหน้า,นายประกัน.
ပေါဲဒြေပ် (เปายทฺเรป์) [ปัวเตฺฺรบ]น.งานวิ่งแข่ง.
ပေါဲဓဝ် (เปายธว์) [ปัวทฺอ]น.งานแสดงธรรม เช่น งานเทศน์มหาชาติ.
ပေါဲမသုၚ်စ (เปายมสุง์จ) [ปัวแมฺ.เซิงเจีย.]น.งานเลี้ยงต้อนรับ,งานกินเลี้ยง,งานสโมสร,งานเลี้ยงสังสรรค์.
ပေါဲရဳ (เปายรี) [ปัวรอย] 1.น.ทรัพย์สมบัติของบ้านเมือง. 2.ว.สุภาพ.
ပေါဲလက်ဗန် (เปายลก์พน์) [ปัวแลฺกปฺอน]น.งานมวยปล้ำ.
ပေါဲသကေနှေဝ် (เปายสเกนฺเหว์) [ปัวซะเกเน]น.งานพิธีทางศาสนา.
ပေါဲသမာန်လိက် (เปายสมาน์ลิก์) [ปัวซะมานเลิฺจ]น.งานสอบไล่,การสอบไล่.
ပေါဲလက်ပၠုဲ (เปายลก์ปฺลุย) [ปัวแลฺกปฺลุย]น.งานชกมวย
ပေါဲအဇုမ (เปายอชุม) [ปัวอะจฺุแมฺ.]น.งานฉลอง.
ပေါဟ် (โปห์) [โป.ฮ]ก.ยิง(กะสุน),ดีด.
ပံက် (ปํก์) [ปอก] 1.ก.เปิด เช่น เปิดประตู. 2.น.นกกระยาง.
ပံက်မတ် (ปํก์มต์) [ปอกมฺอด]ก.เปิดตา,เปิดหูเปิดตา.
ပံက်အဓိပါဲ (ปํก์อธิปาย) [ปอกอะทิฺปาย]ก.ไขคำอธิบาย,ขยายความ.
ပံၚ် (ปํง์) [ปอง] 1.น.ประทุน เช่น ประทุนเรือ. 2.ก.รวม,บวก,เพิ่มจำนวน. 3.ก.จำนำ.
ပံၚ်ဂၠုၚ် (ปํง์คฺลุง์) [ปองเกฺฺลิง]น.ประทุนเรือ.
ပံၚ်ဖက် (ปํง์ผก์) [ปองพัก]ก.คบหา,สมาคม,รวมกลุ่มกัน.
ပံၚ်မှ (ปํง์มฺห) [ปองมะ]น.มะกล่ำ.
ပံၚ်မှဳ (ปํง์มฺหี) [ปองมอย]น.กางเกง.
ပံၚ်မှေတ် (ปํง์มฺเหต์) [ปองเมด]น.ต้นลำโพง.
ပံၚ်သကူ (ปํง์สกู) [ปองซะเกา]น.ผ้าป่า,ผ้าบังสุกุล.
ပး (ปห์) [ปะฮ] 1.น.ทั่ง. 2.น.แร้ว,บ่วง,จั่น. 3.น.รู เช่น ပးဆု จมูกซุง.
ပးကနိၚ် (ปห์กนิง์) [ปะฮกะเนิญ]น.รูเข็ม.
ပးဂဇေၚ် (ปห์คเชง์) [ปะฮแกฺ.เจีฺยง]น.แร้ว,บ่วง,จั่น,กับดัก.
ပးဒကတ် (ปห์ทกต์) [ปะฮแตฺ.กอด]น.แร้ว,บ่วง,จั่น,กับดัก.
ပးဒွက်သော် (ปห์ทฺวก์โส์) [ปะฮแตฺฺวกโซก]น.ขมวดผม,ทรงผมแบบหนึ่ง.
ပးပၚောန် (ปห์ปโงน์) [ปะฮปะโงน]น.รังดุม.
ပးပါသ် (ปห์ปาส์) [ปะฮปาด] 1.น.บ่วงบาศ. 2.น.เบี้ยหมากรุก. 3.ก.ขมวด(ผม).
ပးလယအ် (ปห์ลยอ์) [ปะฮแลฺ.ยฺอ.]น.บ่วง,แร้ว.
ပိုက် (ปิุก์) [ปิาก] 1.ก.ถอน. 2.ก.พัด,โบก.
ပိုက်ကသဳ (ปิุก์กสี) [ปิากกะซอย] 1.ก.ถอนกลับ เช่น ပိုက်တၟံ ถอนสมอ.. 2.ก.พัดไสว,โบกไสว.
ပိုက်ဖရဳ (ปิุก์ผรี) [ปิากพะรอย]ก.พัดอ่อน ๆ,พัดเอื่อย ๆ.
ပိုက်လဝိၚ် (ปิุก์ลวิง์) [ปิากแลฺ.เวิฺญ]ก.พัดกระหน่ำ,พัดกรรโชก.
ပိုက်သဝဝ် (ปิุก์สวว์) [ปิากซะวอ]ก.โบกไสว,ปลิวไสว.
ပိုက်သဝိၚ် (ปิุก์สวิง์) [ปิากซะเวิญ]ก.พัดโบก,โบกสะบัด.
ပိုၚ် (ปิุง์) [ปิาง] 1.ก.ปกครอง,ครอบครอง. 2.ก.กดหรืออัดเขม่าให้ลงไปในร่องจารอักษร. 3.น.ไซ(ดักปลา).
ပိုၚ်ခြာ (ปิุง์ขฺรา) [ปิางคฺรา] 1.ก.ไตร่ตรอง,สังเกต,พิจารณา,ใคร่ครวญ. 2.ก.กำหนดเขต.
ပိုၚ်တဝဵု (ปิุง์ตเวอ̂) [ปิางตะวอ]ก.ปกครองอาณาจักร,ครอบครองพื้นที่.
ပိုတ် (ปิุต์) [ปอด] 1.ก.ขาด. 2.น.บท,วรรคตอน.
ပိုတ်ဇၞော် (ปิุต์ชฺโน์) [ปอดแจฺ.โนฺก]น.เครื่องหมายมหัพภาค.
ပိုတ်ဍောတ် (ปิุต์โฑต์) [ปอดโดด]น.เครื่องหมายจุลภาค.
ပိုတ်တၞံ (ปิุต์ตฺนํ) [ปอดตะนอม]น.โครงร่าง,บทคัดย่อ,บทต้นเรื่อง.
ပိုန်ထမိက် (ปิุน์ถมิก์) [ปอนทะเมิจ]น.ทรัพย์อันประเสริฐ,อริยทรัพย์.
ပိုတ်ထေတ် (ปิุต์เถต์) [ปอดเทด]ก.ขาดสะบั้น,ขาดทันทีทันใด.
ပိုတ်ဒကုတ် (ปิุต์ทกุต์) [ปอดแตฺ.กุด]ก.ตัดขาด,ขาดเป็นท่อน. 2.ว.เด็ดขาด.
ပိုန်ဒိပ် (ปิุน์ทิป์) [ปอนติฺบ]น.ทิพยสมบัติ,สมบัติทิพย์.
ပိုတ်သရ (ปิุต์สร) [ปอดซะระ]ก.บาดเจ็บ.ว.บาดเจ็บ,สภาพบาดเจ็บ.
ပိုန် (ปิุน์) [ปอน]น.บุญ,สมบัติ,ทรัพย์สิน.
ပိုန်ဒြပ် (ปิุน์ทฺรป์) [ปอนตฺฺรอบ]น.ทรัพย์สิน,สิ่งของ.
ပိုန်ဘိုက် (ปิุน์ภิุก์) [ปอนพิฺาก]น.โภคทรัพย์.
ပိုန်ဟာန် (ปิุน์หาน์) [ปอนฮาน]น.ทรัพย์สิน,ทรัพย์สมบัติ.
ပိုဲ (ปิุย) [เปย]ส.เรา.
ပဵု (เปอ̂) [เปอ] 1.ก.เพิ่ม,โปะ. 2.ว.ทวี,มากขึ้น,เพิ่มขึ้น. 3.ว.เกิน.
ပိုဟ် (ปิุห์) [ปอ.ฮ]ก.บด,ชอนไช เช่น ปั่นเพื่อแยกเมล็ดฝ้ายออกจากกลุ่มฝ้าย.
ပိုဟ်တောဝ် (ปิุห์โตว์) [ปอ.ฮโต]ก.ปั่นฝ้าย.
ပိုဟ်ဗဍိုတ် (ปิุห์พฑิุต์) [ปอ.ฮแปฺ.ดอด]ก.บดให้ละเอียด.
ပ္ၚန် (ปฺงน์) [ปะงอน]น.กระดุม.
ပ္ၚာ (ปฺงา) [ปะงา]ว.ดารดาษ,เกลื่อนกลาด เช่น เห็นขึ้นดารดาษ.
ပ္ၚာန် (ปฺงาน์) [ปะงาน] 1.น.ถ้วยชาม. 2.น.ข้าวเหม้า.
ပ္ၚာန်ခရော် (ปฺงาน์ขโร์) [ปะงานคะโรก]น.ถ้วยโถโอจาน เช่น ပ္ၚာန်ပုၚ် จานข้าว,ชามข้าว.
ပ္ၚာန်ဇိုၚ်စိၚ် (ปฺงาน์ชิุง์จิง์) [ปะงานจฺิางเจิญ]น.ชามโคม.
ပ္ၚုဟ် (ปฺงุห์) [ปะงุฮ]ก.ปลุก,เร้า,ทำให้ตื่น.
ပ္ၚုဟ် (ปฺงุห์) [ปะงุฮ]ก.ปลุกให้ตื่น,ชักชวน,ป่าวร้อง.
ပ္ၚောဟ် (ปฺโงห์) [ปะโง.ฮ]ก.ปลุกให้ตื่น,ชักชวน,ป่าวร้อง.
ပ္ၚောံ (ปฺโงํ) [ปะโง.]ก.มุ่ง,ดิ่ง,ตรง.
ပ္ဍာံ (ปฺฑาํ) [ปะดาม]ว.แท้,จริง. 2.ก.ยืนยัน,ย้ำ,เล็ง.
ပ္ဍုၚ် (ปฺฑุง์) [ปะเดิง]ว.เค็ม.
ပ္ဍုတ် (ปฺฑุต์) ดู ဖ္ဍုတ်
ပ္ဍုန် (ปฺฑุน์) [ปะดุน]ก.เอาขึ้นตั้ง,ทำให้ตั้งขึ้น.
ပ္ဍူ (ปฺฑู) [ปะดู]ก. (เลือด)ห้อ.
ပ္ဍေန် (ปฺเฑน์) [ปะเดน] 1.ก.ท่อง(หนังสือ). 2.ก.จุด(ไฟ,ตะเกียง). 3.น.กะโล่.
ပ္ဍေန်ဇမန် (ปฺเฑน์ชมน์) [ปะเดนแจฺ.มฺอน]ก.ท่องบ่น.
ပ္ဍေန်ပ္ဍဟ် (ปฺเฑน์ปฺฑห์) [ปะเดนปะดอ.ฮ]ก.ท่องบ่น.
ပ္ဍေန်ပ္ဍဟ်သဟ်ချာဲ (ปฺเฑน์ปฺฑห์สห์ขฺยาย) [ปะเดนปะดอ.ฮซอ.ฮชาย]ก.ศึกษาเล่าเรียน,ท่องบ่นสาธยาย.
ပ္ဍဲ (ปฺฑัว) [ปะดัว]บุพ.ใน,ข้างใน,ที่.
ပ္ဍဲကာလဂှ် (ปฺฑัวกาลคฺห์) [ปะดัวกาลกฺอ.ฮ]ว.ในกาละนั้น,ในครั้งนั้น
ပ္ဍဲကိုပ်ကၠာ (ปฺฑัวกิุป์กฺลา) [ปะดัวกาบกฺลา]ว.ในกาลก่อน,แต่ก่อน
ပ္ဍဲကဵု (ปฺฑัวเกอ̂) [ปะดัวกอ]บุพ.ใน,ข้างใน,ในซึ่ง,ในเมื่อ.
ပ္ဍဲမသက်ဂတာပ်လံ (ปฺฑัวมสก์คตาป์ลํ) [ปะดัวแมฺ.ซักแกฺ.ตาบลฺอ.]ว.ในไม่ช้านี้.
ပ္ဍံ (ปฺฑํ) [ปะดอ.ฮ] (ไว)ใช้นำหน้ากริยาบ่งบอกเนื้อความสรุป,(ย่อมเป็น,ย่อมมี).
ပ္ဍး (ปฺฑห์) [ปะดะฮ]ก.ขจร,กระจาย,กำจาย,ฟุ้ง.
ပ္ဍးတမာဲ (ปฺฑห์ตมาย) [ปะดะฮตะมาย]ก.ส่งกลิ่นไปทั่ว.
ပ္ဍိုက် (ปฺฑิุก์) ดู ဖ္ဍိုက်
ပ္ဍိုက်ပ္ဍုန် (ปฺฑิุก์ปฺฑุน์) [ปะดิากปะดุน]ก.กดขี่,บังคับ.
ပ္ဍီု (ปฺฑิํุ) [ปะดาม]น.สีกรมท่า.
ပ္ဍီုသေၚ် (ปฺฑิํุเสง์) [ปะดามเซียง] 1.ว.เฉา,เหี่ยว,ซีด. 2.ว.แน่นอน.
ပ္ဍဵု (ปฺเฑอ̂) [ปะเดอ]ก.กด.
ပ္ဍဵုပ္ဍိုက် (ปฺเฑอ̂ปฺฑิุก์) [ปะเดอปะดิาก]ก.กดขี่,ข่มเหง.
ပ္ဍဵုဗီု (ปฺเฑอ̂พิํุ) [ปะเดอเปิฺม]ก.พิมพ์.
ပၞ (ปฺน) [ปะนะ]น.การเสแสร้ง,การแกล้งทำ.
ပၞက် (ปฺนก์) [ปะนัก] 1.น.แห้ว. 2.น.ตำหนัก,ที่พัก. 3.น.รักแร้.
ပၞၚ် (ปฺนง์) [ปะนัง]น.บัลลังก์.
ပၞၚ်ဓဝ် (ปฺนง์ธว์) [ปะนังทฺอ]น.ธรรมาสน์.
ပၞၚ်ယတ် (ปฺนง์ยต์) [ปะนังยฺอด]น.เครื่องบวงสรวง,แท่นบูชา.
ပၞတ် (ปฺนต์) [ปะนอด]ก.โกรธ.
ပၞာက် (ปฺนาก์) ดู သၞာက်
ပၞာၚ် (ปฺนาง์) [ปะนาญ]น.เทียน.
ပၞာၚ်စိၚ် (ปฺนาง์จิง์) [ปะนานเจิญ]น.พลช้าง,ทหารช้าง.
ပၞာၚ်တိုၚ် (ปฺนาง์ติุง์) [ปะนาญติาง]น.เทียนชัย.
ပၞာၚ်ပၠုဲ (ปฺนาง์ปฺลุย) [ปะนาญปฺลุย]น.เทียนขี้ผึ้ง.
ပၞာၚ်ဗၜန် (ปฺนาง์พบน์) [ปะนาญแปฺ.บอน]น.เทียนฝั้น.
ပၞာၚ်သ္ဍဴ (ปฺนาง์สฺเฑา) [ปะนาญซะดาว]น.ธูปเทียน.
ပၞာၚ်သေံ (ปฺนาง์เสํ) [ปะนาญเซม]น.ต้นสน.
ပၞာန် (ปฺนาน์) [ปะนาน]น.ศึก,สงคราม.
ပၞာန်ကွဳ (ปฺนาน์กฺวี) [ปะนานกฺวี]น.พลรถ,ทหารรถ.
ပၞာန်ချေံ (ปฺนาน์ขฺเยํ) [ปะนานเคฺย.ฮ]น.พลม้า,ทหารม้า.
ပၞာန်တိုက် (ปฺนาน์ติุก์) [ปะนานติาก]น.ทหารราบ,ทหารบก.
ပၞာဲ (ปฺนาย) [ปะนาย]น.นาเกลือ.
ပၞိက် (ปฺนิก์) [ปะเนิจ]น.พัด.
ပၞိက်စမောဝ် (ปฺนิก์จโมว์) [ปะเนิจจะโม]น.น.พัดจามร,พัดปัก.
ပၞိက်ပတ္တာ (ปฺนิก์ปตฺตา) [ปะเนิจปอดตา]น.พัดใบตาล.
ပၞိဟ် (ปฺนิห์) [ปะนิฮ]น.ใจกลาง,ศูนย์กลาง.
ပၞိဟ်တိ (ปฺนิห์ติ) [ปะนิฮตอย.]น.ศูนย์กลางแห่งแผ่นดิน.
ပၞုက် (ปฺนุก์) [ปะเนิก]ก.ซ่อน,ปกปิด.
ပၞုက်ဂလုက် (ปฺนุก์คลุก์) [ปะเนิกแกฺ.เลิฺก]ก.ซุกซ่อน.
ပၞုၚ် (ปฺนุง์) [ปะเนิง] 1.ว.เค็ม. 2.น.แอ่งน้ำ,บ่อน้ำ.
ပၞုက်ဗဒန် (ปฺนุก์พทน์) [ปะเนิกแปฺ.ตฺอน]ก.อำพราง,ปกปิด.
ပၞုတ် (ปฺนุต์) [ปะนุด]น.สิ่ว.
ပၞုတ်ခဍမ် (ปฺนุต์ขฑม์) [ปะนุดคะดอม]น.สิ่วหน้ากลม.
ပၞုတ်ခဒံ (ปฺนุต์ขทํ) [ปะนุดคะตฺอ.]น.สิ่วหน้ากลม.
ပၞုတ်ဂတေဟ် (ปฺนุต์คเตห์) [ปะนุดแกฺ.เต.ฮ]น.สิ่วแบน.
ပၞုတ်မပုတ်တၟံ (ปฺนุต์มปุต์ตฺมํ) [ปะนุดแมฺ.ปุดตะมอ.]น.สิ่วสลักหิน.
ပၞေတ် (ปฺเนต์) [ปะเนด]น.รอย เช่น ပၞေတ်သရ รอยแผล,แผลเป็น.
ပၞေါက် (ปฺโนก์) [ปะโนก]น.ช่อง,รู เช่น ပၞေါက်ဗတၚ် ช่องหน้าต่าง.
ပၞေါတ် (ปฺโนต์) [ปะโนด]ก.โกรธ.
ပၞေါန် (ปฺโนน์) [ปะโนน]น.บรรทัด,เส้นบรรทัด.
ပၞေါန်ပလော (ปฺโนน์ปโล) [ปะโนนปะเลา]น.ไม้บรรทัดวงกลม,ฉากวงเดือน.
ပၞေါဝ် (ปฺโนว์) [ปะโน]ว.บรรดา,ในจำนวนทั้งหลาย.
ပၞေါဟ် (ปฺโนห์) [ปะโน.ฮ]น.คันศร,คันธนู,หน้าไม้,คันกระสุน.
ပၞဴ (ปฺเนา) [ปะนาว]น.มะนาว.
ပၞံက် (ปฺนํก์) [ปะนอก]น.ช่อง,รู.
ပၞး (ปฺนห์) [ปะนะฮ] 1.น.ขนุนจำปาดะ. 2.น.บ่า.
ပၟၚ် (ปฺมง์) [ปะมัง]น.คนเฝ้า,คนยาม,ผู้ดูแล เช่น ပၟၚ်ဂၠဴ คนเลี้ยงวัว.
ပၟၚ်တိ (ปฺมง์ติ) [ปะมังตอย.]น.เจ้าที่เจ้าทาง.
ပၟၚ်ဒြပ် (ปฺมง์ทฺรป์) [ปะมังตฺฺรอบ]น.คนเฝ้าทรัพย์
ပၟၚ်ပၞံက် (ปฺมง์ปฺนํก์) [ปะมังปะนอก]น.คนต้นกุญแจ,คนใช้สนิท,ต้นห้อง.
ပၟၚ်ပၟဲ (ปฺมง์ปฺมัว) [ปะมังปะมัว]น.ปัองกัน,ดูแล,เฝ้าระวัง.
ပၟၚ်လမျီု (ปฺมง์ลมฺยิํุ) [ปะมังลฺอมเยิฺม] 1.น.ผู้คุ้มกัน,องครักษ์. 2.น.ยมบาล.
ပၟတ် (ปฺมต์) [ปะมอด]น.ไฟ.
ပၟတ်ပၟိတ် (ปฺมต์ปฺมิต์) [ปะมอดปะมิด]น.ดุ้นไฟที่กำลังลุกโชน.
ပၟတ်သ္ဍဴ (ปฺมต์สฺเฑา) [ปะมอดซะดาว]น.โคมไฟ,ดวงประทีป.
ပၟန် (ปฺมน์) [ปะมอน]น. (ข้าว)ทิพย์.
ပၟဝ် (ปฺมว์) [ปะมอ] 1.ก.ภาวนา,บำเพ็ญ. 2.ก.คูณ(เลข).
ပၟာ (ปฺมา) [ปะมา]ก.อุปมา,เปรียบเทียบ.
ပၟိက် (ปฺมิก์) [ปะเมิจ]น.ธุระ,ความต้องการ.
ပၟိၚ် (ปฺมิง์) [ปะเมิญ]ก.โฆษณา,ส่งข่าว,ประกาศ.
ပျတ် (ปฺยต์) [ปะยอด]ว.ชั่วขณะ,ชั่วครู่,ชั่วยาม.
ပျာ (ปฺยา) [ปะยา]ก.รีบ,เร่ง, (มักใช้แก่เดิน).
ပျုတ် (ปฺยุต์) [ปะยุด]ก.ประจาน,ทำให้ได้อาย.
ပျုတ်ဖျေံ (ปฺยุต์ผฺเยํ) [ปะยุดเพฺย.ฮ]ก.นินทา.
ပျုတ်ဗ္ဒေက် (ปฺยุต์พฺเทก์) [ปะยุดแปฺ.ตฺอจ]ก.ใส่ร้าย,กล่าวโทษ.
ပျဲ (ปฺยัว) [ปฺยัว]ก.ข่มเหง,ทรมาน.
ပျဲပျာံ (ปฺยัวปฺยาํ) [ปฺยัวปฺยาม]ก.ทรมาน,ทรมานทรกรรม.
ပျး (ปฺยห์) [ปะยะฮ]ก.ชี้แจง,ทำให้กระจ่าง.
ပျးတမး (ปฺยห์ตมห์) [ปะยะฮตะมะฮ]ว.จะแจ้ง,ชัดเจน.
ပျးဒိုဟ် (ปฺยห์ทิุห์) [ปะยะฮตฺอ.ฮ]ก.ทำนาย,พยากรณ์.
ပျးဥု (ปฺยอู) [ปะยะฮอู]ว.สว่างไสว,สุกปลั่ง.
ပြ (ปฺร) [ปฺระ]น.หอคอย,ป้อม,หอรบ.
ပြက္ဍၚ် (ปฺรกฺฑง์) [ปรฺะดัง]ว.จริง,แท้.
ပြကာ (ปฺรกา) [ปฺระกา]น.ประการ,อย่าง,ชนิด.
ပြကောတိကိုတ် (ปฺรโกติกิุต์) [ปฺระเกาตอย.กอด]น.ล้าน(จำนวน).
ပြကိုဟ် (ปฺรกิุห์) [ปฺระกอ.ฮ]น.คัมภีร์,ปกรณ์,พงศาวดาร,ตำรา.
ပြဘန် (ปฺรภน์) [ปฺระพฺอน]น.เข็มขัด,สายพาน.
ပြဘာတ် (ปฺรภาต์) [ปฺระพฺาด]ก.ประพาส,ท่องเที่ยว,ทัศนาจร.
ပြဘာတ်တြုံ (ปฺรภาต์ตฺรุํ) [ปฺระพฺาดตฺรุฮ]น.ปริพาชก,บุรุษผู้แสวงบุญ.
ပြဘာတ်ဗြဴ (ปฺรภาต์พฺเรา) [ปฺระพฺาดแปฺฺร-า]น.ปริพาชิกา,สตรีผู้แสวงบุญ.
ပြဘိုက် (ปฺรภิุก์) [ปฺระพิฺาก]ก.บริโภค,กิน.
ပြဘိုက်တရၚ် (ปฺรภิุก์ตรง์) [ปฺระพิฺากตะรัง]น.ธรณีประตู.
ပြမ (ปฺรม) [ปฺระแมฺ.]ว.บรม,ยอดเยี่ยม,ประเสริฐยิ่ง.
ပြမရာဇါ (ปฺรมราชา) [ปฺระแมฺ.แรฺ-าแจฺ-า]น.จอมราชันย์,พระราชาผู้ประเสริฐ.
ပြမတ္ထ (ปฺรมตฺถ) [ปฺระมอดทะ]ว.ปรมัตถ์,สูงสุด,ยอดเยี่ยม.
ပြမာတ် (ปฺรมาต์) [ปฺระมาด]ว.ประมาท.
ပြမာန် (ปฺรมาน์) [ปฺระมาน]ก.ประมาณ,คาดการณ์.
ပြမေသြဳ (ปฺรเมสฺรี) [ปฺระเมซอย]น.พระวิศณุ.
ပြမေသွဝ် (ปฺรเมสฺวว์) [ปฺระเมฟอ]น.ชื่อพระอิศวร.
ပြမေသွာရဳ (ปฺรเมสฺวารี) [ปฺระเมฟารอย]น.ชื่อพระอิศวร.
ပြမေသာန် (ปฺรเมสาน์) [ปฺระเมซาน]น.ชื่อพระอิศวร.
ပြယာဲ (ปฺรยาย) [ปฺระยาย]น.ปริยาย,ความประสงค์,ความมุ่งหมาย,นัย.
ပြယေန်ပြယံက် (ปฺรเยน์ปฺรยํก์) [ปฺระเยนปฺระยอก]น.หอคอย,หอรบ.
ပြလိုက် (ปฺรลิุก์) [ปฺระลิาก]น.ปรโลก,โลกหน้า,โลกอื่น.
ပြဝ (ปฺรว) [ปฺระวะ] 1.น.การกระทำ,ท่าทาง,บทบาท,ความ,การ. 2.อุปสรรคใช้เติมหน้ากริยา หรือวิเศษทำให้เป็นคำนาม.
ပြဝါ (ปฺรวา) [ปะวา]น.พรรคพวก,พวกพ้อง,เพื่อนฝูง,บริวาร,หมู่เหล่า.
ပြဝေဏဳ (ปฺรเวณี) [ปฺระเวนอย]น.ประเพณี,จารีต.
ပြဝံၚ် (ปฺรวํง์) [ปฺระวอง]น.การคบค้ากัน,การเข้ากลุ่มเดียวกัน,กลุ่ม,ฝูง,เหล่า,หมู่.
ပြဝး (ปฺรวห์) [ปฺระวะฮ]น.บริวาร(ชื่อคัมภีร์พระวินัย).
ပြဝိုန် (ปฺรวิุน์) [ปฺระวอน]น.ที่อยู่ฤาษี,บริเวณ.
ပြက်ခ (ปฺรก์ข) [ปฺรากคะ]น.ชะอม.
ပြၚ် (ปฺรง์) [ปะรัง]น.ตลิ่ง,หาด.
ပြၚ် (ปฺรง์) [ปฺรัง] 1.ก.ฝาก. 2.ว.กว่า,เกิน.
ပြၚ်ဗတဳ (ปฺรง์พตี) [ปะรังแปฺ.ตอย]น.หาดทราย.
ပြၚ်ၜဳ (ปฺรง์บี) [ปะรังบี]น.ชายฝั่ง,ตลิ่ง.
ပြတ်သၞာ (ปฺรต์สฺนา) [ปฺรอดซะนา]น.ปริศนา,ปัญหา.
ပြဒ္ညာ (ปฺรทฺญา) [ปฺรอดแญฺ-า]น ปรัชญา.
ပြဟ် (ปฺรห์) [ปฺรอ.ฮ] 1.ว.เร็ว,ไว. 2.ก.ร่วง,หล่น.
ပြဟ်ပြေဟ် (ปฺรห์ปฺเรห์) [ปฺรอ.ฮเปฺร.ฮ]ว.รวดเร็ว,ว่องไว.
ပြဟ်မြက် (ปฺรห์มฺรก์) [ปฺรอ.ฮแมฺ.แรฺก]ว.ว่องไว,รวดเร็ว.
ပြာ် (ปฺรา์) [ปฺราจ]ก.ช่วย(ให้พ้นทุกข์)เช่น พระพุทธเจ้าทรงโปรดสัตว์.
ပြာက် (ปฺราก์) [ปฺราจ]ก.ช่วยให้พ้นทุกข์,โปรด,แยก,ระงับเหตุ.
ပြာ်ဗလး (ปฺรา์พลห์) [ปฺราจแปฺ.แลฺ.ฮ]ก.ช่วยให้พ้น,ปลดปล่อย.
ပြာက်ဗလး (ปฺราก์พลห์) [ปฺราจแปฺ.แลฺ.ฮ]ก.โปรด,ปลดปล่อย,ช่วยให้พ้นทุกข์.
ပြာကတ် (ปฺรากต์) [ปฺรากอด]ก.ปรากฏ.
ပြာၚ် (ปฺราง์) [ปฺราญ]ก.ถ่าง,กาง,คลี่.
ပြာတ် (ปฺราต์) [ปะราด]ก.กระเซ็น,กระเด็น,แตกกระจาย.
ပြာထာ (ปฺราถา) [ปฺราทา] 1.ก.ปรากฏ,แจ้งประจักษ์. 2.ว.เลื่องลือ.
ပြာထော် (ปฺราโถ์) [ปฺราโทก]ก.ปรากฏ,ทำให้แจ้งประจักษ์.
ပြာန် (ปฺราน์) [ปฺราน]น.ไม้แดง.
ပြာပ် (ปฺราป์) [ปฺราบ]ก.เข้ามาใกล้,เลื่อนเข้ามา,มุ่งเข้ามา.
ပြာပ်ဗဒါ (ปฺราป์พทา) [ปฺราบแปฺ.แตฺ-า]น.ชื่อวันทางโหราศาสตร์ที่ห้ามประกอบงานมงคล.
ပြာံ (ปฺราํ) ดู ပြီု
ပြိပ် (ปฺริป์) [ปฺริบ]น.กระรอก.
ပြိပ်ဇုက် (ปฺริป์ชุก์) [ปฺริบเจิฺก]น.ฟักข้าว.
ပြိပ်ယန် (ปฺริป์ยน์) [ปฺริบยฺอน]น.กระแต.
ပြိပ်သၞေၚ် (ปฺริป์สฺเนง์) [ปฺริบซะเนียง]น.บ่าง.
ပြုပြေၚ် (ปฺรุปฺเรง์) [ปฺรุเปฺรียง]ก.จัดแจง,จัดเตรียม,เตรียมการ,จัดให้เป็นระเบียบ.
ပြုသျာ (ปฺรุสฺยา) [ปฺรุซฺยา]น.ชาวเปอร์เซีย.
ပြေ (ปฺเร) [เปฺร]ว.หายกัน,เลิกแล้วต่อกัน,กระจ่าง.
ပြေၚ် (ปฺเรง์) [เปฺรียง] 1.น.ควาย. 2.ก.จัด,เรียงราย,เตรียมการ.
ပြေၚ်ကောန် (ปฺเรง์โกน์) [เปฺรียงโกน]ก.จัดงานแต่งงานให้ลูก.
ပြၚ်ဖြဳ (ปฺรง์ผฺรี) [เปฺรียงพฺยี]ก.ตบแต่ง,จัดแจง,จัดให้เป็นระเบียบ,ตระเตรียม.
ပြေၚ်ဝိဝါဟ (ปฺเรง์วิวาห) [เปฺรียงวิฺแวฺ-าฮะ]ก.วิวาหมงคล,แต่งงาน,จัดงานวิวาห์.
ပြေစိုတ် (ปฺเรจิุต์) [เปฺรจอด]ก.แล้วใจ,ไม่ข้องใจ,ไม่ติดใจ,กระจ่างแก่ใจ.
ပြေံ (ปฺเรํ) [ปะเร.]ว.ชั่ว,เลว,ทราม,ไม่ดี.
ပြဲ (ปฺรัว) [ปฺรัว] 1.ว.ประเสริฐ,ดี,เลิศ. 2.น.เพื่อนรัก,ผู้ผูกสัมพันธ์เสมือนเครือญาติซึ่งผ่านพิธีการศักดิ์สิทธิ์.
ပြောပ် (ปฺโรป์) [โปฺรบ] 1.ก.แตกแหลก,แตกละเอียด. 2.ว.เสียสภาพ.
ပြောပ်ဒကး (ปฺโรป์ทกห์) [โปฺรบแตฺ.กะฮ]ก.แตกกระจาย.
ပြောမ် (ปฺโรม์) [โปฺรม]ว.เปราะ,กรอบ.
ပြေါဲ (ปฺเราย) [ปฺรัว]น.เพื่อน.
ပြောဲဇွာ (ปฺโรัวชฺวา) [ปฺรัวแฟฺ-า]น.เพื่อนฝูง.
ပြောဟ် (ปฺโรห์) [โปฺร.ฮ]ก.พ่น.
ပြံက် (ปฺรํก์) [ปฺรอก] 1.ว.เป็นจุด,เป็นดอก,เป็นดวง,ด่าง. 2.ก.ผสม,แทรก,เจือ.
ပြံက်စေါန် (ปฺรํก์โจน์) [ปฺรอกโจน]ว.ด่างพร้อย,ด่างดำ.
ပြံက်ဖက် (ปฺรํก์ผก์) [ปฺรอกพัก]ก.ผสมลงไปด้วยกัน.
ပြံၚ် (ปฺรํง์) [ปฺรอง]ก.ย้าย,ปรับเปลี่ยน,แลกเปลี่ยน.
ပြံၚ်သၠာဲ (ปฺรํง์สฺลาย) [ปฺรอกซะลาย]ก.สับเปลี่ยน,ปรับเปลี่ยน,โยกย้าย.
ပြး (ปฺรห์) [ปฺระฮ]ว.กระจัดกระจาย,กลาดเกลื่อน.
ပြးချာဲ (ปฺรห์ขฺยาย) [ปฺระฮคฺยาย]ว.รุงรัง,กระจัดกระจาย,กลาดเกลื่อน.
ပြးချာဲဖ္ဍာဲ (ปฺรห์ขฺยายผฺฑาย) [ปฺระฮคฺยายพะดาย]ว.รกรุงรัง,กลาดเกลื่อน,กระจัดกระจาย.
ပြးဇး (ปฺรห์ชห์) [ปฺระฮแจฺ.ฮ]ว.กระจัดกระจาย,เกลื่อนกลาด,ระเกะระกะ.
ပြးပြုတ် (ปฺรห์ปฺรุต์) [ปฺระฮปฺรุด]ก.กระจัดกระจาย,เกลื่อนกลาด.
ပြးဗစါဲ (ปฺรห์พจาย) [ปฺระฮแปฺ.จาย]ว.รกรุงรัง,กลาดเกลื่อน.
ပြိုက် (ปฺริุก์) [ปฺริาก]ก.ใส่,ยัด,อัด,บรรจุ.
ပြိုက်ကွေံ (ปฺริุก์กฺเวํ) [ปะริากเกฺว.ฮ]น.มะงั่วชนิดหนึ่ง.
ပြိုက်ဖဍောၚ်လမိတ် (ปฺริุก์ผโฑง์ลมิต์) [ปฺริากพะโดงแลฺ.มิฺด]ก.กดขี่.
ပြိုက်ဖါ (ปฺริุก์ผา) [ปฺริากพา]ก.ดีใจ,ยินดี.
ပြိုက်ဗုၚ်စိၚ် (ปฺริุก์พุง์จิง์) [ปะริากเปิฺงเจิญ]น.มะงั่วชนิดหนึ่ง.
ပြိုၚ် (ปฺริุง์) [ปฺริาง]ก.แข่ง,ประกวด,ประชัน.
ပြိုၚ်ပၞာန် (ปฺริุง์ปฺนาน์) [ปฺริางปะนาน]ก.ต่อสู้,โต้ตอบ,ขับเคี่ยว.
ပြိုၚ်ပကာန် (ปฺริุง์ปกาน์) [ปฺริางปะกาน]ก.แข่งขัน,ต่อสู้,ประชัน,ประกวด.
ပြိုတ် (ปฺริุต์) [ปฺรอด]น.เปรต.
ပြီု (ปฺริํุ) [ปฺราม]ก.ช่วยงาน,ร่วมงาน,ช่วยเหลือ.
ပြိုဝ် (ปฺริุว์) [ปฺรอ] 1.ว.แตกสลาย,ยุ่ย,เปื่อย. 2.ว.แตกฉาน,เชี่ยวชาญ,ขึ้นใจ,คล่อง.
ပြိုဟ် (ปฺริุห์) [ปฺรอ.ฮ]ก.รั่ว,ทะลุ,พัง,เสียสภาพ เช่น คันดินพังทะลาย.
ပၠဒပ် (ปฺลทป์) [ปฺละตฺอบ]ก.สวนสนาม,ฝึกซ้อม.
ပၠက် (ปฺลก์) [ปลัก]น.ขี้ข้า.
ပၠၚ် (ปฺลง์) [ปะลัง]น.บัลลังก์,แท่นนั่ง.
ပၠၚ် (ปฺลง์) [ปฺลัง]ก.หลอม.
ပၠၚ်ကျာ (ปฺลง์กฺยา) [ปฺลังกฺยา]ว.ขี้โอ่,โอ้อวด,ขี้โม้.
ပၠန် (ปฺลน์) [ปฺลอน] 1.ว.อีก. 2.ก.กลับ เช่น กลับคำ.
ပၠန်ဂတး (ปฺลน์คตห์) [ปฺลอนแกฺ.ตะฮ]ก.กลับกลาย,กลับกลอก,ปฏิวัติ,เปลี่ยนแปลง.
ပၠမ် (ปฺลม์) [ปฺลอม]ก.ด้อม(ยิงสัตว์).
ပၠာ (ปฺลา) [ปฺลา] 1.น.เหลือบ. 2.น.ปื้น,แผ่น,มักใช้กับมีดหรือพาย เป็นต้น.
ပၠာ် (ปฺลา์) [ปฺลาจ]ก.ทำให้พัง,ทะลาย เช่น พังฝาเรือนออก.
ပၠာံ (ปฺลาํ) [ปฺลาม]ก.เลื้อย,ทอดยอด.
ပၠာံဗဇး (ปฺลาํพชห์) [ปฺลามแปฺ.แจฺ.ฮ]ก.ปลอบประโลม,เกลี้ยกล่อม.
ပၠာဲ (ปฺลาย) [ปฺลาย] 1.ก.สยาย เช่น ပၠာဲသော် สยายผม. 2.ก.ชง,ละลาย.
ပၠိ (ปฺลิ) [ปฺลอย.]น.ม้าม.
ပၠီ (ปฺลิํ) [ปฺลาม]ก.ปิ่นเกลียว,พันเป็นเกลียว,เช่น ဇုက်ပၠီ เชือกปิ่นเกลียว.
ပၠီဗဂေၚ် (ปฺลิํพเคง์) [ปฺลามแปฺ.เกฺิญ]ก.ฟั่นเข้าเกลียว.
ပၠဳ (ปฺลี) [ปฺลอย]ก.ล้าง(หน้า),ไล้หรือทาวนไปวนมา.
ပၠဳဍာ်ရှမတ် (ปฺลีฑา์รฺหมต์) [ปฺลอยดาจระมอด]ก. (ร้องไห้)น้ำตาเล็ด มักใช้แก่เด็ก ๆ.
ပၠုၚ် (ปฺลุง์) [เปฺลิง]ก.ตัดพ้อ,ต่อว่า.
ပၠုတ် (ปฺลุต์) [ปฺลุด] 1.ก.ตำหนิ,ติเตียน,ครหา. 2.ว.ทันใด,ฉับพลัน.
ပၠုန်ပၠုန် (ปฺลุน์ปฺลุน์) [ปฺลุนปลุน]ว.ซ้ำ ๆ,ถี่ ๆ,ซ้ำซาก,บ่อยครั้ง.
ပၠုပ် (ปฺลุป์) [ปฺลุบ]ก.เอาเข้า,ทำให้เข้า.
ပၠုဲ (ปฺลุย) [ปฺลุย]น.ไข(เทียน).
ပၠုဲသာဲ (ปฺลุยสาย) [ปฺลุยซาย]น.ขี้ผึ้ง.
ပၠေၚ် (ปฺเลง์) [ปฺลอญ]ก.ผลาญ,ทำลาย,ทำให้เปลือง.
ပၠေၚ် (ปฺเลง์) [ปฺลอญ]ก.ผลาญ.
ပၠေတ် (ปฺเลต์) [เปฺลด]ก.แต้ม.
ပၠေံ (ปฺเลํ) [เปฺล.]ก.เลี้ยว,หักหลบ.
ပၠေဲ (ปฺเลัว) [เปฺลีย]ก.เนรเทศ,เอาไปปล่อย,ลอยแพ.
ပၠော (ปฺโล) [เปฺลา]ก.กลิ้ง.
ပၠော (ปฺโล) [เปฺลา]ก.กลิ้ง.
ပၠောတ် (ปฺโลต์) [โปฺลด]ก.ปลด,หด,ย่อ(ตัว)เช่น กรณีเด็กดิ้นให้หลุดจากการอุ้ม.
ပၠောပ်စိုတ် (ปฺโลป์จิุต์) [โปฺลบจอด]ก.เอาใจใส่,นำพา.
ပၠောဟ် (ปฺโลห์) [ปะโล.ฮ]ก.ปลิด,เด็ด,แกะ.
ပၠဴ (ปฺเลา) [เปฺลา]ก.ชักจูง,จูงใจ,โน้มน้าว,ยุยง,เกลี้ยกล่อม.
ပၠံ (ปฺลํ) [ปฺลอ.] 1.ก.ถ่วง,หน่วง,ทด,ผ่อน,หย่อน. 2.ก.หย่อน,คลาย(เชือก).
ပၠံက် (ปฺลํก์) [ปฺลอก]ก.ยื่น,หย่อน,โผล่,แหย่.
ပၠံက်ပသဲ (ปฺลํก์ปสัว) [ปฺลอกปะซัว]น.ปลอกเหล็ก เช่น แหวนโลหะ.
ပၠံၚ် (ปฺลํง์) [ปะลอง]ก.ส่ง.
ပၠံၚ် (ปฺลํง์) [ปฺลอง] 1.ก.แย่ง. 2.น.ปล่อง,ท่อ,ลำกล้อง(ปืน).
ပၠံၚ်ဒေၚာဝ်ဇၞော် (ปฺลํง์เทงาว์ชฺโน์) [ปฺลอกแตฺ.โงฺแจฺ.โนฺก]น.กล้องจุลทัศน์.
ပၠံၚ်ဒုန် (ปฺลํง์ทุน์) [ปฺลองตฺุน]น.ท่อไม้ไผ่(ใช้เป่าในการก่อไฟ).
ပၠး (ปฺลห์) [ปฺละฮ]ก.คลี่,เหยียด,แบ,กาง,แผ่.ว.เปล่า เช่น ညးပလး คนโสด.
ပၠိုၚ် (ปฺลิุง์) [ปฺลิาง]ว. (วัย)รุ่น, (วัย)คะนอง.
ပၠိုတ် (ปฺลิุต์) [ปฺลอด]ก.ดับ,มอด.
ပၠိုန် (ปฺลิุน์) [ปฺลอน]ก.นวด(ข้าว)โดยวิธีใช้วัวหรือควายย่ำบนลาน.
ပၠိုဟ် (ปฺลิุห์) [ปฺลอ.ฮ]ก.คลี่,คลาย,ลั่น.
ပွ (ปฺว) [ปะวะ]น.การกระทำ,ความ,การ.
ပွအန (ปฺวอน) [ปะวะอะนะ]น.กริยาที่หยาบกระด้าง,การกระทำที่ไม่สมควร.
ပွန် (ปฺวน์) [ปะวอน]น.การยิง,ชั่วระยะที่ยิง เช่น မွဲပဝန်တ္ၚ ชั่วระยะยิงธนู.
ပၠိုက် (ปฺลิุก์) [ปฺลิาก] (ไว)เป็นคำขึ้นต้นคำท้าทายหมายความว่า เอาก็เอาซิ.

เพิ่มเติม

ပတိုဟ် (ปติุห์) [ปะตอ.ฮ]น.หนอง.
ပါၚ် (ปาง์) [ปาญ]น.ปาก.
ပါၚ်ကၞက် (ปาง์กฺนก์) [ปาญกะนัก]น.รักแร้.
ပ္ၚပ် (ปฺงป์) [ปะงอบ]น.ข้อพับ.
ပၞး (ปฺนห์) [ปะนะฮ]น.บ่า,ไหล่.
ပၠက်ကတောဝ် (ปฺลก์กโตว์) [ปฺลักกะโต]น.ทัดดอกไม้.
ပၠက်ပကဴ (ปฺลก์ปเกา) [ปฺลักปะกาว]น.ขมับ.