ตั๊น

ดูเพิ่ม: ตน, ตัน, ตีน, ตื่น, ตื้น, ตุน, ตุ่น, ตุ๋น, ตูน, ตฺีน, และ ต้น

ภาษาไทย

รากศัพท์

แผลงมาจาก ต่อย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตั๊น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtán
	ราชบัณฑิตยสภา	tan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tan˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

ตั๊น

1. (ขำขัน, สแลง) กระทืบ, ชกต่อย

ดูเพิ่ม

1. ตื้บ