ตุ๋น
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากหมิ่นใต้ 燉 (tūn / dung6 ตุ๋ง/ตุ๋น/ตุ่น, “ตุ๋น, เคี่ยว”)[1][2]
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ตุ๋น | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtǔn |
| ราชบัณฑิตยสภา | tun | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tun˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ตุ๋น (คำอาการนาม การตุ๋น)
คำนาม
[แก้ไข]ตุ๋น