มื้อ

ดูเพิ่ม: ม.อ., ม̂อ, มอ, มือ, และ มื๊อ

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *mwɯ:ꟲ (“วัน”); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน มื้อ, ลาว ມື້ (มื้), คำเมือง ᨾᩨ᩶ (มื้), เขิน ᨾᩨ᩶ (มื้), ไทลื้อ ᦙᦹᧉ (มื้), ไทดำ ꪣꪳ꫁ (มึ้), ไทขาว ꪝꪳꫂ, ไทใหญ่ မိုဝ်ႉ (มึ๎ว), แสก มือ , จ้วง fwx (ฟื้อ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มื้อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mʉ́ʉ
	ราชบัณฑิตยสภา	mue
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mɯː˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

มื้อ

1. คราว, ตอน, เวลา, ใช้ในเรื่องการกินอาหาร

   อาหารมื้อเช้า

คำลักษณนาม

มื้อ

1. ครั้ง, หน

   กินยาวันละ 2 มื้อ