มื้อ

ดูเพิ่ม: ม.อ., ม̂อ, มอ, มือ, และ มื๊อ

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mwɯ:ꟲ (“วัน”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน มื้อ, ภาษาลาว ມື້ (มื้), ภาษาคำเมือง ᨾᩨ᩶ (มื้), ภาษาเขิน ᨾᩨ᩶ (มื้), ภาษาไทลื้อ ᦙᦹᧉ (มื้), ภาษาไทดำ ꪣꪳ꫁ (มึ้), ภาษาไทขาว ꪝꪳꫂ, ภาษาไทใหญ่ မိုဝ်ႉ (มึ๎ว), ภาษาแสก มือ , ภาษาจ้วง fwx (ฟื้อ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มื้อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mʉ́ʉ
	ราชบัณฑิตยสภา	mue
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mɯː˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

มื้อ

1. คราว, ตอน, เวลา, ใช้ในเรื่องการกินอาหาร

   อาหารมื้อเช้า

คำลักษณนาม

มื้อ

1. ครั้ง, หน

   กินยาวันละ 2 มื้อ