ลูกหลาน

ภาษาไทย

รากศัพท์

ลูก +‎ หลาน

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ลูก-หฺลาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lûuk-lǎan
	ราชบัณฑิตยสภา	luk-lan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/luːk̚˥˩.laːn˩˩˦/

คำนาม

ลูกหลาน

1. ผู้มีอายุคราวลูกหรือหลานที่เป็นญาติห่าง ๆ หรือที่นับว่าเป็นญาติ

   เด็ก ๆ เหล่านี้ล้วนเป็นลูกหลานฉันทั้งนั้น

2. ผู้สืบเชื้อสาย

   สมบัติเก่าลูกหลานเก็บรักษาไว้ได้