ลูบ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.luːpᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລູບ (ลูบ), ภาษาไทใหญ่ လုပ်ႈ (ลุ้ป), ภาษาอาหม 𑜎𑜤𑜆𑜫 (ลุป์),,ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง lub, ภาษาจ้วง rub
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ลูบ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lûup |
ราชบัณฑิตยสภา | lup | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /luːp̚˥˩/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
ลูบ (คำอาการนาม การลูบ)