สรรเสริญ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากเขมร សរសើរ (สรเสิร)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สัน-เสิน	สัน-ระ-เสิน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎn-sə̌ən	sǎn-rá-sə̌ən
	ราชบัณฑิตยสภา	san-soen	san-ra-soen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/san˩˩˦.sɤːn˩˩˦/(สัมผัส)	/san˩˩˦.ra˦˥.sɤːn˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา

สรรเสริญ (คำอาการนาม การสรรเสริญ หรือ ความสรรเสริญ)

1. กล่าวคำยกย่อง เชิดชู หรือเทิดทูน, สรเสริญ ก็ใช้

   สรรเสริญพระพุทธคุณ

2. กล่าวคำชมด้วยความนิยมพอใจ หรือเยินยอคุณความดี

   สรรเสริญคนที่มีความกตัญญูรู้คุณ