สะตอ

ภาษาไทย

รากศัพท์

เป็นไปได้ว่ายืมโดยกึ่งเรียนรู้จากหมิ่นใต้ 臭豆 (chhàu-tō͘, แปลตามตัวอักษรว่า “ถั่วเหม็น”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สะ-ตอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sà-dtɔɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	sa-to
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sa˨˩.tɔː˧/(สัมผัส)

คำนาม

สะตอ

1. ชื่อไม้ต้นชนิด Parkia speciosa Hassk. ในวงศ์ Leguminosae ฝักแบน เมล็ดกินได้ มีมากทางภาคใต้