สิ่ว
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *siəwᴮ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ສີ່ວ (สี่ว), คำเมือง ᩈᩥ᩠᩵ᩅ (สิ่ว), เขิน ᩈᩦ᩠᩵ᩅ (สี่ว), ไทลื้อ ᦉᦲᧁᧈ (สี่ว), ไทดำ ꪎꪲ꪿ꪫ (สิ่ว), ไทขาว ꪎꪲꪫꫀ, ไทใหญ่ သိဝ်ႇ (สิ่ว), จ้วงแบบจั่วเจียง siuq, จ้วง siuq
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | สิ่ว | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sìu |
| ราชบัณฑิตยสภา | sio | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /siw˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]สิ่ว
- ชื่อเครื่องมือของช่างไม้ช่างทองเป็นต้น มีทั้งชนิดมีคมและไม่มีคม สำหรับใช้ตอก เจาะ สลัก เซาะ ดุน แร เป็นต้น